Gildia jak zwykle 10/10. Natomiast komiks... Krótki, scenariusz pobieżny, intryga ukuta na siłę, całość trzyma się na słowo honoru. Nie mam pojęcia, jakim cudem ten komiks zdobył uznanie. Na temat rysunków nie będę się wypowiadał. Z pewnością autorka będzie się rozwijać, ale ten album, to po prostu napisane i narysowane na kolanie opowiadanko, próbujące aspirować do czegoś głębokiego, będąc zaledwie zalążkiem takiej sobie (jeśli chodzi o oryginalność) historii. Wybaczcie ogólniki, ale nie chcę spoilować.

Poprzedni czytelnik nieco zbyt surowo potraktował ten komiks. Faktycznie scenariusz został maksymalnie "popsuty", bo był fajny pomysł z tłem historycznym w tle , doskonałe skojarzenie tytułowego balu z zakusami służb specjalnych, aparatem opresyjnych służb itd. Naprawdę mogło być to fajne i klimatyczne opowiadanie z czymś więcej, niż horrorowate i kiczowate byle co. Same rysunki nie są złe, choć d... nie urywają i bardziej pasują do historii obyczajowej, a nie bajki o... Od samego początku autorzy szczują nas, że coś z tej opowieści będzie, a zaraz potem wyrzucają w kibel cały potencjał, aby skupić się na wywarzaniu dawno już otwartych drzwi i powielają coś, co każdy zna w tysiącu odmian. Można by pokusić się nawet o zarzucenie scenarzyście plagiatu. Ale rysowniczka pewnie nie jedno jeszcze pokaże. Mam nadzieję, że w parze z oryginalniejszym scenarzystą. ALE! Bardzo mi się podobały te pozbawione tekstu kadry, w których Duarte prowadzi opowieść jedynie poprzez obraz. Tu jest świetny i ma doskonałe wyczucie w ukazywaniu emocji bohaterów. Tyle że to za mało, by przyciągnąć czytelnika.