Jeśli szukacie książki, której akcja osadzona jest w czasie II Wojny Światowej, ale w miejscu, które do tej pory nie było wspominane w innych powieściach, to bardzo polecam „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu”. „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” to książka, która zaskoczyła mnie ogromem emocji. Okładka i opis wskazują na to, że akcja będzie działa się podczas II Wojny Światowej. I tak jest. Jednak zanim wybuchła wojna, poznajemy trzech przyjaciół, którzy mieli marzenia. Chcieli zdobywać wiedze, kochać i być kochanym. Byli to młodzi ludzie, którym nie dane było cieszyć się urokami młodości. Żyli w okresie międzywojennym, który na Wileńszczyźnie nie był spokojnym okresem. Czas wojny rozdzielił przyjaciół i ich rodziny. W czasie wojny tereny północno-wschodniej Polski były najpierw okupowane przez Rosjan. Odbyły się wtedy masowe wysiedlenia na Syberię. Później sytuacja zmieniła się i wobec wspólnego wroga Polacy zaczęli dogadywać się z Sowietami. Czy bohaterowie jeszcze kiedyś spotkają się? Jaki wpływ na ich życie będzie miała wojna? Książka ukazuje na przykładzie paru rodzin los ludzi w okresie międzywojennym i podczas II Wojny Światowej. To co bardzo spodobało mi się w tej powieści, to język jakim została napisana. Oprócz opisu życia rodzin i sielskiej atmosfery wsi, autorka przepięknie wplotła autentyczne opisy tego co działa się blisko 100 lat temu. Dzięki czemu książkę czyta się nie tylko szybko, ale również z dużym zainteresowaniem. Kolejnym plusem tej książki jest to, że porusza ona nie tylko to do czego byli zdolni nazisty, ale również to co potrafili zrobić Sowieci. Czytając zastanawiałam się jak ja bym odnalazła się w czasach, w których cały czas towarzyszy strach. Strach o siebie, o rodziny… . Ciężko opisać to co czuje się w trakcie lektury. Musicie sami przeczytać. Z czystym sumieniem mogę polecić ten tytuł tym, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę odnośnie II Wojny Światowej.