Wyjątkowa kreska, ciekawa fabuła, no i ta objętość! Do tego obsługa Gildii należy do najwspanialszych na świecie. Profesjonalny sklep!

Komiks kupiłem głównie dla rysunków Miury, ale dostałem więcej niz się spodziewałem. Może nie wszystkie rozwiązania fabularne uważam za trafione to komiks czyta sie doskonale.

416 Stron rysunkow tworcy WSPANIALEGO BERSERKA ;) kupiona glownie dla ilustracji ale w pamieci zostanie takze za fabule

Kentarō Miura to autor najbardziej kojarzony ze swojej kultowej już serii „Berserk”. Należy jednak pamiętać, że obok niej w naszym kraju ukazał się też dwie krótkie opowieści, nad którymi pracował. Jedną nich, tą zdecydowanie obszerniejszą jest „Król wilków”, tradycyjnie świetnie narysowana opowieść, która łączy w sobie urban fantasy z typowymi dla Miury elementami, które usatysfakcjonują wszystkich miłośników komiksów autora.

Początek XIII wieku, wielkie podboje imperium mongolskiego, potężny i niezwyciężony Czyngis-chan. Trzy elementy, które mogłoby świadczyć o ciekawej historii i pewnej edukacyjnej wartości dodanej danego dzieła. Niestety nie w tym przypadku, to co początkowo wydaje się intrygujące, szybko okazuje się prostą wydmuszką. Fikcja literacka, w której prawda historyczna stanowi malutki wycinek całości. Pewne zamieszczone tutaj fakty mogą stanowić malutką iskierkę rozpalającą ogień ciekawości niektórych czytelników, zachęcając ich do szukania innych materiałów na temat panowania Czyngis-chan, jednak w głównej mierze chodzi tutaj o prostą i niewymagającą rozrywkę. Fabuła, której autorem jest Buronson, jest prosta, momentami wręcz infantylna, z pewnymi lukami logicznymi i kilkoma mniejszymi lub większymi absurdami. Poziom historii pozostawia bardzo wiele do życzenia, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę inne dzieła twórcy. Autor nigdy nie słynął z niebywale rozbudowanych dzieł, w których można się zagłębić i doszukiwać ukrytych treści, jednak starał się on wprowadzać do swoich tytułów pewną dozę wielowymiarowości. W tym przypadku najwyraźniej stwierdził on, że od czasu do czasu trzeba zaoferować rynkowi coś prostego, niezbyt wymagającego, co załapie się do segmentu „przeczytać, dobrze się bawić i zapomnieć”. W tej materii manga sprawdza się doskonale i pomimo wyraźnych braków scenariuszowych, czyta się ją zaskakująco bardzo przyjemnie i niebywale szybko. Pochłonięcie ponad 400 stron komiksu, nie trwa nazbyt długo, co jest pokłosiem dość oszczędnego operowania słowem pisanym. Ilość zamieszczonego w dziele tekstu jest bardzo mała, a główny nacisk położony jest na rysunki. Warstwa artystyczna dzieła, za którą odpowiedzialny jest Kentarō Miura, to jeden z głównych powodów wydania części zasobów swoje portfela i powiększania swojej domowej biblioteczki. Każdy kolejny rysunek to pokaz niebywałego talentu twórcy (szczególnie biorąc pod uwagę jego młody wiek w momencie prac nad tytułem) oraz wyraźne poszukiwanie własnego stylu, który zacznie się mocniej klarować w późniejszych jego dziełach. Niebywała dbałość o pewne detale oręża, architektury czy strojów oraz poruszający dynamizm kolejnych krwawych scen batalistycznych to znak rozpoznawczy grafik Kentarō. Każdy kolejny kadr komiksu to pokaz mocno przesadzonej „męskości”, w której postacie skupiają się na zasadzie czterech przyjemności: pozabijać, pojeść, popić i por… Testosteron wylewa się z kolejnych stron pełnimy wiadrami, serwując czytelnikowi dość intensywną terapię hormonalną. Dość wyraźna są niestety również pewne problemy twórcy z utrzymaniem odpowiednich proporcji ciał, które momentami są karykaturalnie wielkie, ale doskonale wpasowuje się to w „akcyjny” klimat mangi. Taki styl artystyczny oczywiście nie każdemu musi pasować, jednak trudno mu odmówić pewnej specyficznej i hipnotyzującej formy.