Mogę sobie darować narzekanie na format, chociaż komiks jest o 155 mm niższy od "Akiry" (a miał być tej samej wielkości). Tym co mnie naprawdę wkurza, są onomatopeje, zrobione jakimś komputerowym fontem i po chamsku wstawione w kadry, a w dodatku "przetłumaczone" na polski. Historia jest klimatyczna, mroczna, powinna budzić grozę lub przynajmniej niepokój, ale nic z tego, bo mrożącym krew w żyłach scenom towarzyszą onomatopeje w rodzaju: "DŹGU", "RZ UT", "ŁU P", "MACH", "NACIĄG", i szczególnie często powtarzana "WBIJ" - czasem umieszczone cztery razy w jednej ramce. Wyglądają ohydnie i wprowadzają efekt niezamierzenie komiczny. Leviathan został oryginalnie opublikowany we Francji i dopiero potem wydany w Japonii. Przeglądając przykładowe plansze dostępne w sieci łatwo się przekonać, że Francuzi zachowali oryginalne japońskie onomatopeje i dopisali do nich własne (mniejsze), z kolei Hiszpanie zrobili to samo, co JPF ze specjalnym wydaniem "Akiry" (małe tłumaczenia na tle oryginalnych napisów). Nie rozumiem, czemu nie mogliśmy dochować wierności wydaniu oryginalnemu (francuskiemu) lub przynajmniej zadbać o integralność plansz i rysunków, w których japońskie napisy stanowią nierozłaczną część kompozycji. Jeszcze mniej rozumiem, czemu te onomatopeje są tak brzydko wykonane i tak bezsensownie spolszczone. A mogło być tak pięknie.

W zdenerwowaniu dwa razy walnęłam w klawisz z cyfrą 5 i wyszło 15,5 cm zamiast 1,5 cm i w dodatku zapisane w milimetrach. Za błąd serdecznie przepraszam. Za sposób wpisania w "Leviathanie" wyrazów dźwiękonaśladowczych powinien przepraszać wydawca.

Komiks wydrukowany bardzo źle, zbyt gruby grzbiet i źle złożony w drukarni (pokrzywiony cały).

...to dotyczące onomatopej. Ktoś, kto uważa, że onomatopeje powinno tłumaczyć się na polski, nie powinien wydawać mang, serio. Tak jak kolega wyżej napisał, cierpi na tym cała powaga komiksu, poza tym zmienia estetykę kadrów (w zasadzie pozbawia je całej estetyki). Mam jeszcze Uzumaki - świetny horror, a sceny w szpitalu to apogeum grozy. A przynajmniej byłoby groźnie, gdyby nie polskie onomatopeje.... Zmarnowany potencjał i widzę że z biegiem lat nic się nie zmienia.

Jak tak bardzo chcecie japońskich onomatopei to się nauczcie japońskiego. Ja jako czytelnik kupujący polskie tłumaczenia, chcę by komiks był po polsku. Jakoś wszyscy polscy wydawcy mang zawsze dają polskie onomatopeje w miejsce oryginalnych. A mam mangi od wielu wydawców. Skąd te oburzenie? Chyba z neofictwa

Drogi M., jeśli chcesz, żeby komiks był w całości po polsku, to kupuj komiksy polskich autorów. Doskonale rozumiem niezadowolenie tych, którzy kupili ekskluzywne wydanie i dostali produkt daleki od ekskluzywności. Też mi się nie podobają te onomatopeje. Nie tylko dlatego, że psują kompozycję rysunków, ale i dlatego, że są idiotyczne i niezamierzenie śmieszne. Wystarczy wziąć do ręki nowe wydanie "Akiry" lub "The Gost in The Shell" , żeby się przekonać, że pozostawienie oryginalnych napisów w ramkach (i dodanie do nich małych tłumaczeń) daje lepszy efekt artystyczny niż walnięcie napisu-giganta, który zasłania pół obrazka. I żeby była jasność. Nie jestem żadnym neofitą. Zbieram komiksy od lat ( mangi stanowią w moich zbiorach zdecydowaną mniejszość, ale są). Kupuję je nie tylko po polsku, ale też po angielsku i niemiecku. Mam porównanie. I uważam, ze to, co zrobiło Studio JG z "Leviathanem" to dziadostwo.

Pięknie zostało wydane, nie wiem z czego wynika ta histeria w komentarzach.

Jak dobrze, że zamówiłem to wydanie... nie sugerując się narzekającymi ludzikami. Dla mnie wygląda to bardzo dobrze. Przejrzałem całą mangę dziś. Też jestem fanem onomatopei ale bez przesady. Nie ma tragedii i na pewno nie tak jak ludzie tutaj to opisują. Warto kupić. Świetna jakość tomu, piękny barwiony brzeg i dość dobry druk kolorowych stron a czarny biały wyszedł rewelacyjnie. POLECAM KAŻDEMU!

Rysunki piękne, jakość wydania wysoka, ale sama historia jest strasznie niedorzeczna. Pierwsze dwie części jeszcze mogą być, ale wyjaśnienia, które pojawiają się w trzeciej są wręcz absurdalne. Każdemu, kto lubi komiksy z sensem, odradzam.

Manga sf, która jest kolejną wersją Battle Royale - na polskim rynku komiksowym jedna z lepiej wydanych pozycji. Warto, choćby dla pięknych i szczegółowych rysunków.

Jakość wydania jest wysoka, twarda oprawa, barwione brzegi, niezły papier o odpowiedniej gramaturze. Negatywne komentarze powyżej są przyczynkiem do tego, żeby wszystko co ludzie piszą w internecie brać przez palce. Tłumaczenie onomatopei jest standardem w przytłaczającej większości mang wydawanych w Polsce i trzymają się tego wszystkie wydawnictwa - więc widać, że pisały to osoby, które z mangą na co dzień nie mają w ogóle do czynienia i kupują co najwyżej takie exclusive'y - albo konkurencja wydawnictwa, bo nie wiem jak inaczej wytłumaczyć czepianie się o takie rzeczy akurat przy tej konkretnej mandze. Co do treści to napiszę tylko, że rysunki top, a sama historia - podejdzie albo nie. Nie jest to na pewno hard sci-fi i jeżeli ktoś podchodzi z takim nastawieniem to się zawiedzie.

Wydane słabo a rzecz tania nie jest powinni cofnąć do drukarni i zrobić tak jak trzeba

Ciekawe jak by to wydali w standardzie?

A Wy co? Dalej nie lubicie japońskich kolorowanek? Ja Was jeszcze przekonam. Zobaczycie. … choć nie jestem pewien, czy akurat tym tytułem. “Leviathan” naprawdę dużo obiecuje. Monumentalne wydanie, imponujące pierwsze strony, ale i zawiązanie akcji robi robotę. Kosmiczni szabrownicy natykają się na uszkodzony, opustoszały, zaginiony lata temu statek pasażerski i stopniowo odkrywają co się na nim wydarzyło czytając dziennik jednego z uczniów i spacerując po jego korytarzach. A działo się wiele. Statek przewoził wycieczkę szkolną. Dzieciaki miały pierwszy raz zobaczyć Ziemię. Podróż jednak przerwała seria wybuchów, które zniszczyły większość kluczowych sekcji statku. Zostały dzieciaki, mało tlenu i jedna kapsuła do hibernacji. Tajemnica, dwutorowa narracja, napięcie, dziecięce battle royale. Wszystko jest. Nie mogło się nie udać, prawda? Czujecie to napięcie? CZY JUŻ ZARAZ WAM POWIEM, ŻE KOMIKS TO PARTACTWO I ZMARNOWANY POTENCJAŁ? Aj tam. Jest znacznie nudniej. Komiks jest całkiem w porządku. Niektóre rzeczy zrobił nieźle, ale ma też sporo wad. Jest to dość naiwny, ale klimatyczny thriller psychologiczny osadzony w porządnym kontekście sf. Wizualki są solidne, choć zdarzają się gorsze momenty, niektóre sekwencje akcji wychodzą czasem ciut koślawo i nieudolnie. Historia raczej przewidywalnie się rozwija, ale poczucie pułapki jest bardzo ładnie zbudowane. “Poważne” wątki zahaczające choćby o nierówności społeczne niby są, ale wybrzmieć nie wybrzmiały ani trochę. Ładnie to gęstnieje pod koniec, rzuca kilka zaskakujących zwrotów akcji. No i w sumie przyjemnie się to czytało. Rozrywka została dostarczona. Tyle!