Historia rozpoczyna się od pozornie prostego wydarzenia: samotny młody pisarz, Subaru, przygarnia bezdomną kotkę, Haru. Pierwsze trzy tomy serii służą głównie do lepszego zaprezentowania obu bohaterów i pokazania trudnych początków ich niezwykłej relacji. Dużo tu momentów humorystycznych, które przyciągają uwagę czytelnika i budują świetny klimat tytułu. Humor nie jest on jednak nachalny ani infantylny. Minatsuki umiejętnie żongluje zabawnymi sytuacjami z bardziej poważnymi momentami, tworząc w ten sposób harmonijną całość. Wraz z kolejnymi rozdziałami to, co wydaje się być prostą komediową opowieścią o zwierzęciu domowym, stopniowo przeradza się w głębszą, wzruszającą opowieść o samotności, przyjaźni i odnajdywaniu sensu życia. Autorka z niezwykłą delikatnością przedstawia zarówno perspektywę człowieka, jak i kota. Dzięki temu czytelnik może wczuć się w sytuację obu bohaterów i zrozumieć ich motywacje. Subaru, choć z pozoru zamknięty w sobie, skrywa w głębi duszy wrażliwość i potrzebę bliskości. Haru, z kolei, to nie tylko uroczy futrzak, ale także inteligentne i niezależne stworzenie, które wnosi do życia Subaru powiew świeżości i radości. Do dużych zalet tytułu na pewno trzeba zaliczyć ciekawie zaprezentowane relacje między bohaterami. Powolne budowanie więzi między Subaru a Haru jest tu niezwykle autentyczne i wzruszające. Obserwujemy, jak początkowa niechęć Subaru do obecności kota stopniowo ustępuje miejsca głębokiej przyjaźni. Haru staje się dla niego nie tylko towarzyszem, ale także źródłem inspiracji i pocieszenia. Scenarzysta z niezwykłą subtelnością ukazuje, w jaki sposób zwierzę może wpłynąć na życie człowieka. Haru pomaga Subaru wyjść z izolacji, otworzyć się na innych ludzi i odnaleźć radość w prostych rzeczach. Dzięki niej pisarz zaczyna dostrzegać piękno otaczającego go świata i nabiera ochoty na życie.