To już drugi tytuł autorstwa Shuzo Oshimi na naszym rynku i możliwe, że jeszcze lepszy. Bardzo dobrze napisana i narysowana historia o dojrzewaniu, która ani na moment nie nudzi. Poruszany w niej temat potrafi skłonić do refleksji, co jak wspomina sam autor, miało być jedną z najważniejszych cech tego dzieła. Oby więcej tytułów tego autora się u nas ukazało, bo już teraz można przypuszczać, iż mamy do czynienia z kimś na poziomie Inio Asano.

Shuzo Oshimi idealnie uchwycił to jak skomplikowany i pełny turbulencji jest ten okres w życiu nastolatków. Zarazem stworzył naprawdę złożoną, oryginalną i wciągającą historię psychologiczną, która jest tym bardziej wiarygodna, że inspirował się w niej niektórymi osobami, miejscami, czy nawet doświadczeniami z własnej przeszłości. Kwiaty zła to niesamowita huśtawka emocji. Autor te emocje doskonale uchwycił i świetnie nimi balansuje. Fajnie, że autor nie spieszy się tutaj z niczym. Pozwala historii żyć własnym życiem i rozwijać się naturalnym tempem. To kolejny z plusów, który czyni lekturę wciągającą, na swój sposób przyjemną, ale momentami także straszną.

Parę lat temu w moje ręce wpadła seria anime „Aku no Hana”. Obejrzałem, zachwyciłem się, chciałem więcej, na więcej zresztą nawet się zanosiło, ale nie ciąg dalszy nie powstał. Więc chciałem poznać mangę, acz nie złożyło się tak, bym chciał porwać się na jakieś zagraniczne wydanie, pomyślałem, że może w końcu ktoś to wyda u nas. No i właśnie wydało Waneko. I to jak wydało – grube, solidne tomiszcza, które pozwolą nam serię łyknąć szybko i bez przeciągania! Więc cieszy się mi się morda, tym bardziej, że to po prostu kawał świetnego, dojrzałego komiksu. nieco mniej mrocznego, niż anime, przynajmniej jeśli chodzi o wygląd, ale fabularnie to ten sam poziom emocji, psychologicznych gierek i napięcia, który pokochałem w serialu.

to pewnie bardzo by mi się podobało, a tak nie sądzę, że warto kontynuować czytanie. Przemęczyłem pierwszy tom i nikomu nie polecam. Dosyć niewygodnie się czyta, Hanami lepiej wydaje.

Głównym bohaterem mangi jest Takao Kasuga, introwertyczny licealista zafascynowany poezją Baudelaire’a. Podkochuje się on w tajemnicy w jednej ze swoich klasowych koleżanek Nanako Saeki. Młodzieńcza miłość i pewny trudny do opanowania impuls pewnego dnia pcha go do kradzieży jej stroju gimnastycznego. Ten szalony i mocno nierozsądny czyn wywraca jego życie do góry nogami. Wkrótce wplątuje się on bowiem w skomplikowaną relację z tajemniczą i ekscentryczną dziewczyną o imieniu Sawa Nakamura. Każdy kolejny dzień staje się dla chłopaka dawką trudnych do zniesienia emocji, które pchają go w odmęty jego własnego mroku. Shuzo Oshimi swoje dzieło w dużej mierze oparł na twórczości francuskiego poety Charlesa Baudelaire’a. Twórcy, którego dzieła poruszały taką treść jak dyskomfort, wstręt do samego siebie, cierpienie, wypaczenie istoty ludzkiej i śmierć. Jest to więc tematyka dość mroczna i na swój sposób mocno oddziaływująca na czytelnika. Podobnie jest w przypadku recenzowanej mangi. Pod przykrywką pozornie prostej historii o młodzieńczej miłości, autor stworzył bowiem okrutną, mroczną i wielce niejednoznaczną opowieść, w której perwersja i dramaturgia szybko stają się ważną częścią scenariusza. Każda kolejna przeczytana strona to dawka wyrazistych emocji i niepokojących wydarzeń, które mają za zadanie wzbudzać w czytelniku pewien psychiczny dyskomfort, co twórcy doskonale się udaje. Kwiaty zła to nie tylko opowieść o miłości, perwersyjnej fascynacji i mrocznych sekretach. To również psychologiczny portret dorastania, ukazujący rozterki i dylematy młodych ludzi zmagających się z odkrywaniem własnej tożsamości i poszukiwaniem sensu życia. Oshimi mistrzowsko kreśli skomplikowane charaktery bohaterów, odsłaniając ich słabości, lęki i pragnienia. Na duże słowa uznania zasługują także same kreacje postaci, które prezentują się znakomicie. Każdy z pierwszoplanowych bohaterów emanuje innymi sekretami i emocjami, dzięki czemu mocno się wyróżnia i zapada w pamięci odbiorcy mangi. Sama zaserwowana tu historia jest również po części wzorowana na życiu autora. Przy jej tworzeniu inspirował się on nie tylko rodzinnym miastem, ulubionymi lekturami, złym wpływem innych, ale również osobistymi emocjonalnymi doświadczeniami, które mocno wpłynęły na jego życie. Dowiadujemy się tego z krótkich przerw pomiędzy poszczególnymi rozdziałami, gdzie twórca przytacza ciekawe anegdoty i opowiada nam o swoim nastoletnim życiu. Dzięki tym kilku tekstom czytelnik zrozumie, że on sam jest bohaterem swojej historii, gdzie przelewa na papier swoje uczucia i lęki, a to z kolei nadaje mandze jeszcze większej nietuzinkowości...