Jak to w shounenach bywa – albo raczej, jak to ciągle jest – walka z demonami trwa. I trwa. I trwa. No i fajnie, taki to gatunek, konwencja taka, więc czego innego oczekiwać? No dobrego wykonania, jak zawsze powtarzam, ale „Kimetsu no Yaiba” to już klasyka właściwie – świeża, ale przecież są takie tytuły, które z miejsca staja się klasyką i ta seria chyba już może być tak określana – i zawsze nam to zapewnia. Więc śmiało sięgajcie, bo dobrze jest.

Super tom, uwielbiam twórców za pokazanie historii Kokushibou i Yoriichiego (w końcu wiemy o nich coś więcej). Świetnie przedstawiona akcja oraz świetni bohaterowie. Polecam, bo naprawdę warto.

Dziewiętnasta odsłona serii zapewniała czytelnikom solidną widowiskowo-emocjonalną dawkę rozrywki. W Miecz zabójcy demonów tom 20 Koyoharu Gotouge idzie jednak jeszcze o krok dalej, tak aby coraz szybciej zbliżający się finał wgniótł mocno każdego w fotel. Do końca tytułu nie pozostało już wiele rozdziałów (tomików), nic więc dziwnego, że intensywność walk przybiera coraz to bardziej epickich rozmiarów. Tom dwudziesty w całości poświęcony został potyczce prawdziwych gigantów. Tak bowiem można nazwać zarówno duet zabójców (Filar Kamienia Himejima i Filar Wiatru Shinazugawa), jak i stojącego naprzeciwko nich Większy Księżyc Pierwszy (Kokushibou). Niemalże od pierwszej strony obserwujemy walkę, gdzie każdy wspina się na wyżyny swoich możliwości i gotów jest ponieść największe poświęcenie. Bez cienia wątpliwości to jedna z najpotężniejszych, najbardziej dynamicznych i najbardziej ekscytujących potyczek, jakie mogliśmy obserwować od samego początku serii. Na dodatek wszystko to jest jedynie sytą przystawką przed wielkim finałem. Brutalna i desperacka potyczka to oczywiście nie jedyna zawartość, jaką można znaleźć w komiksie. Autor przyzwyczaił już fanów do tego, że intensywne starcia miesza on z trochę spokojniejszą, ale nie mniej dramatyczną treścią. Takową w mandze jest rozbudowana retrospekcja przeszłości Kokushibo i jego brata. Twórca kolejny raz uderza w empatyczne tony, pokazując demony z zupełnie innej bardziej „ludzkiej” strony....