„Chainsawman” się skończył, przynajmniej tymczasowo i na polskim rynku, bo w Japonii już można się cieszyć kontynuacją, zbaczającą w nieco inne rejony (szkolne życie!), ale nadal trzymającą poziom, jednak sam autor nie zniknął ze sklepowych półek. Bo oto właśnie nad Wisłą pojawiła się nowa propozycja od niego, tylko jednotomówka, ale za to jaka. W sumie to jedna z najlepszych jednotomówek Waneko od bardzo dawna, autentycznie świetny komiks i rzecz zarówno dla fanów twórczości Fujimoto, jak i tych, których „Chainsawman” swoją stylistyką nie kupił.

Główną bohaterką mangi jest Fujino, uczennica szkoły podstawowej, która lubi hobbystycznie rysować komiksy. Swój talent wykorzystuje do kreślenia historyjek do szkolnej gazetki, dzięki czemu zyskuje ona uznanie wśród rówieśników. Pewnego dnia jej podejście do rysowania jednak drastycznie się zmienia. Wszystko za sprawą innej tajemniczej dziewczyny (Kyoumoto), która ze względów zdrowotnych nie może chodzić do szkoły, ale podobnie jak bohaterka przejawia ona talent do rysowania komiksów. Jej zdolności okazują się znacznie większe niż Fujino. Młoda nastolatka zaczyna odczuwać z tego powodu zazdrość, co motywuje ją do ciężkiej pracy, aby poprawić swój warsztat. W ten sposób rozpoczyna się wieloletnia historia, w której ciężka praca, wyrzeczenia i brak zrozumienia przez społeczeństwo prowadzą do niezwykłej i mocnej przyjaźni. Tak jak zostało to już wspomniane we wstępie jednotomówka Look back, znacząco różni się od innych znanych dzieł twórcy. Tym razem autor zamiast walk, mocy nadprzyrodzonych, demonów i wszechobecnej wyrazistej przemocy postawił na przytłaczającą, ale mocno finezyjną opowieść o dorastaniu, rozwijającej się przyjaźni i nieustannym dążeniu do postawionego sobie celu (nawet kosztem ciężkiej pracy i wyrzeczeń). Na około 140 stronach obserwujemy wieloletnie kręte losy dwóch dziewczyn/kobiet, które znacząco wyróżniały się na tle całego społeczeństwa i od samego początku miały problem ze znalezieniem swojego właściwego miejsca w życiu. Drogowskazem stało się dla nich rysowanie mang, które z jednej strony pozwoliło się im do siebie zbliżyć, z drugiej zaś znacząco oddaliło je od reszty społeczeństwa (przyjaciół/rodziny). Historia pozornie może się więc wydawać prosta, ma ona jednak w sobie znaczącą głębię, dzięki której przyciąga ona uwagę czytelnika. Przewracając kolejne strony mangi, trudno jest również nie zauważyć zawartej tu silnej nuty autobiograficznej. Tatsuki Fujimoto w wielu wywiadach podkreślał, że praca mangaki to ciągłe doskonalenie swoich umiejętności i bardzo ciężka praca, jeśli chce się osiągnąć sukces (później jeszcze cięższa, aby utrzymać się na szczycie).