Ta manga wygląda, jakby typowe shoujo próbowało być horrorem w stylu Junjiego Ito. I taka jest też o niej prawda, bo chociaż to horror i to momentami dość mocny, „Potrzask” pozostaje szojką, jak się patrzy. Ale szojką, którą śmiało mogę polecić nawet facetom, którzy mają ochotę na szalony straszak z dobrym klimatem.

Zaprezentowana tutaj historia, rozpoczyna się od odnalezienia pewnej dawno zapomnianej mapy skarbów. Kawałek papieru prowadzi Rina i jego przyjaciół w odległą górską dzicz, gdzie na zamkniętym terenie odnajdują oni zamiast skarbu starą porzuconą komodę. Mebel, który z pozoru niczym specjalnym się nie wyróżnia. Skrywa on jednak w swoim wnętrzu pewną przerażającą tajemnicę. Po otwarciu jednej ze szuflad Rin znajduje tam coś, albo raczej kogoś, kogo zdecydowanie nie powinno tam być. Nikt oprócz niego nie widział jednak tej przerażającej czarnowłosej dziewczyny rodem z filmu Ring. Czyżby było to tylko przewidzenie? Niestety rzeczywistość jest o wiele bardziej okrutna i istota ta, zaczyna prześladować nastolatka. Jest ona zdolna wynurzyć się z każdego zakamarka i tylko czeka, aby nieść strach i śmierć. Początek mangi stworzonej przez Nangoku Banana jest naprawdę obiecujący. Autorce udaje się stworzyć klimat niepokoju, jednocześnie łącząc go z enigmatycznością historii. Stawia ona przed czytelnikiem szereg różnych pytań, które zachęcają go do przewracania kolejnych stron. Pojawiająca się przerażająca istota o kruczoczarnych włosach prześladująca głównego bohatera, być może jest kliszą dobrze znanych rozwiązań, ale nadal w pomyśle tym drzemie spory potencjał grozy. Niestety, ale nie zostaje on tutaj do końca wykorzystany. Każda kolejna przeczytana strona komiksu dość dobitnie pokazuje brak doświadczenia autorki w pisaniu horrorów. Biorąc pod uwagę jej dotychczasowy dorobek twórczy, specjalizuje się ona głównie w mangach erotycznych, kierowanych do żeńskiej części czytelników. Potrzask jest więc jej pierwszą próbą wkroczenia na kompletnie nieznany sobie teren i wyszło to dość… przeciętnie. Po pierwszym zauroczeniu tytułem, szybko przechodzimy do mniej entuzjastycznych odczuć. Pomijając brak większej inwencji twórczej (wykorzystanie masy sprawdzonych schematów), historia szybko staje się bardzo przewidywalna i płaska. Nie ma tutaj mowy o żadnej złożoności czy wielowątkowości. Całość skupia się na głównym bohaterze, jego zmaganiach z dziwną istotą i próbie powiązania tego z jego przeszłością. Ponadto wynurzająca się z każdej dziury (dosłownie) czarnowłosa dziewczyna, przestaje być tak przerażająca, jak na początku mangi. „Dziwna” (jest to chyba najlepsze określenie), jest również końcówka mangi, która jest dość trudna do zrozumienia (przynajmniej dla mnie). Przeciętność dotyka również przewijających się tutaj bohaterów. Są oni kompletnie nijacy i bardzo szybko się o nich zapomina.

Rin znajduje pewnego dnia mapę. Oczywiście stwierdza, że musi to być mapa skarbów. Dochodząc na oznaczone miejsce, znajduje stojącą pośrodku lasu…komodę. Ja bym powiedziała, że znalazł nielegalne wysypisko śmieci, ale on oraz jego przyjaciele zdecydowanie uważali, że ta komoda jest jakaś dziwna. Okazuje się, że w sumie tak, ale nie mogę przytoczyć dlaczego, bo zbytnio bym zaspoilerowała. Grunt, że to, co znalazł, w szufladzie, będzie go jeszcze długo prześladować. Więcej na: https://www.monime.pl/potrzask/