Nie tylko wśród mang, ale pośród komiksów w ogóle, to dzieło jest wybitne. Sposób prowadzenia historii, przedstawienie postaci, dbałość o najmniejszy szczegół i niuans. Rewelacja. Szkoda, że tyle czasu zajmuje Hanami wydanie kompletu, bo w tym tempie to seria skończy się za jakieś 10 lat.

Po przeczytaniu pierwszego tomu mogę pewnie stwierdzić, że chłopaki z 20 wieku będą bardzo wybitną serią. Jest to moja tak naprawdę druga detektywistyczna seria dlatego posiadam teraz świadomość jak tak naprawdę powinna taka historia zostać pokazana. Autor zostawia nam pole do popisu byśmy sami ruszyli głową i połączyli pewne fakty. Postacie zachowują się bardzo naturalnie a wszelkie wydarzenia urzeczywistniają opowiadanie. Co prawda znajdują się tu elementy sci-fi lecz dzięki charakterystyce świata i bohaterów możemy odczuć jakby to mogło wydarzyć się na prawdę. Kreska co prawda jest w europejskim stylu i nie każdemu może przypaść, aczkolwiek idealnie wpasowuje się do tego typu historii. Osobiście wstrzymam się z czytaniem tego majstersztyku, ponieważ jest to historia którą chce się przeczytać na raz dlatego na pewno będę zbierać ale poczekam by delektować się mangą jak wyjdzie całość. Podsumowując: Szykuje się perfekcyjnie dopracowana seria z naprawdę dobrą fabuła wzbogaconą o masę wątków pobocznych i zagadek oraz mam nadzieję, że też plot twistów.

Znacie te dziwne wyrzuty sumienia, gdy dzieło wychwalane pod niebiosa Wam się… zwyczajnie aż tak nie podoba? Poprzeczka była ustawiona ekstremalnie wysoko. Naoki Urasawa jest ogólnie uznawany za jednego z najlepszych współczesnych twórców mangi. Sam bardzo lubię „Pluto”, a jego „Monster” to zaiste jedna z najlepszych historii jakie udało mi się poznać w tym medium. Jest tam idealna równowaga między mangową lekkością, odrobiną naiwności i młodzieżowości, a totalnie dojrzałym storytellingiem, pisaniem postaci i świetnym scenariuszem. „Chłopaki z dwudziestego wieku” również krążą w tych rejonach, ale jakoś tej równowagi nie udało się zachować. Scenariusz mamy z jednej strony bardzo młodzieżowy, o dorastaniu, sile przyjaźni, wędrówkach we własne wspomnienia, dziwacznych planach z dzieciństwa wprowadzanych w życie. Z drugiej pojawiają się tu z czasem w teorii mocne, ponure, apokaliptyczne wręcz tematy, wielkie spiski, ludobójstwo, małe i wielkie tragedie. Tylko jakoś się to do końca nie skleiło. No chciałbym żeby było mroczniej, co ja mam powiedzieć. Więcej niepokoju, poczucia zagrożenia. A wyszła trochę młodzieżowa historia przygodowa w przebraniu, wplatająca coraz więcej wątków dramatycznych czy wręcz katastroficznych, ale nie osiągająca klimatem należytego ciężaru tych wątków. Jest też u Urasawy wyraźnie odczuwalna powtarzalność w narracji, która przy tylu tomach ciut męczy. Ciągłe cliffhangery, postaci nie kończące zdań, sceny urwane zanim padnie kluczowa dla czytelnika informacja. Nie zrozumcie mnie źle, to głównie kwestia moich preferencji - to jest wciąż Urasawa. Jest to genialnie poprowadzona, wielowątkowa historia z ogromnym wachlarzem wyrazistych postaci, warsztatowo wirtuozerska, na swój sposób przebojowa, hollywoodzka. No umówmy się, przeczytałem te 11 podwójnych tomów zazwyczaj z solidną przyjemnością (choć kryzysując lekko w okolicach 8. tomu). Po prostu ta mieszkanka klimatów była dla mnie ciut za mało charakterna.