Szczerze polecam ! Czekam na kolejny tom.

Wyobraźcie sobie, że Japończyk tworzy historię o wikingach i to w stylu "Gry o tron". Brzmi osobliwie? A jednak napisana i narysowana przez Makoto Yukimurę "Saga Winlandzka" to zdecydowanie jedna z najlepszych opowieści o dzikich wojownikach, jakie kiedykolwiek powstały. Pełna przygód, niebezpieczeństw i walk, osadzona w prawdziwych, ale fascynujących realiach, wciąga i zachwyca od początku, do końca.

... do czasu. Saga Winlandzka jest oparta na jednym wytartym schemacie. Zemście! Schemat jak to schemat. Dopóki zrealizowany dobrze, nie przeszkadza nam. Zemsta napędza naszego bohatera przez kilka tomów. I te kilka tomów oceniam na 5/5 Niestety, po tych kilku tomach pomysł Yukimurze skończył się i wybiera wręcz odwrotny schemat, co mocno wpływa na akcję. Wyobraźcie sobie że jedziecie kolejką górską. W górę w dół, dookoła i na boki. Krzyki i wrazaski, mega zabawa, ale ... nagle jedziecie po prostej. A jak okiem sięgnąć nic tylko prosta. Z jednego schematu w drugi? Czemu nie. Ale dlaczego w przeciwieństwo?! I za to 3 gwiazdki. Po prostu odbiłem się od tej mangi po tych nowych pomysłach autora. Nie jest źle. Ciekawie, ale... to już nie to. Aha. Ktoś wcześniej napisał że to gra o tron. Nic bardziej mylnego. Sieczka jest i owszem. Ale nie uświadczycie tu zdrad, knowań, seksu i innych zboczeń z Gry o Tron. Tu macie sensowną - do czasu - fabułę i sieczkę. Zatem bliżej jej do Berserka.

Mocnej akcji, fajnych walk i ciekawych obrotów zdarzeń ciąg dalszy :D

Każdy, kto zdecyduje się sięgnąć po recenzowany tomik, na pewno nie będzie miał prawo narzekać na nudę. Trzecia część mangi nadal skupia się na kilku bohaterach, rozkładając dość równomiernie pomiędzy nich narrację. Nie należy jednak oczekiwać od komiksu wyraźnego postępu w prezentowanej historii. Autor dość wyraźnie zwalnia tutaj tempo okrywania nowych elementów scenariusza, za to wypełniając strony swojego dzieła mocną i bezpardonową akcją. Bezsprzecznie największą zaletą tej odsłony jest „walka”, która występuje tutaj w każdej możliwej postaci i konfiguracji. Czekają na nas tutaj nie tylko ekscytujące pojedynki jeden na jeden, ale również wielkie „epickie” bitwy z całą masą wojowników. Jedno jest pewne, trup będzie ścielił się tutaj gęsto, a Walhalla będzie musiała przyjąć wielu nowych mieszkańców. Wszechobecna śmierć oczywiście nie dotyczy tutaj postaci, które pełnią jakąś istotną rolę w całej historii. Pod tym względem każdy, kto będzie oczekiwał od tytułu dużej „realności”, będzie mocno zawiedziony. Saga Winlandzka hołduje tutaj typowej dla mangi manierze, prezentowania istotnych herosów jako postaci z niemal nadprzyrodzonymi zdolnościami, których nie są wstanie powstrzymać żadne odniesione rany. To, czy uznamy to za wadę to sprawa mocno indywidualna, na pewno każdy, kto lubi mangi, będzie do tego elementu przyzwyczajony. Saga Winlandzka #3 to nie tylko zapierające dech w piersiach potyczki. Yukimura potrafi również w niektórych momentach odpowiednio stonować całe napięcie i za pomocą małych retrospekcji, zaprezentować ważną przeszłość dla niektórych bohaterów. To właśnie dzięki takim fragmentom tytuł nabiera nie tylko pewnej dozy emocjonalności, ale również wprowadza do historii odrobinę poważniejszej treści. Niczego złego nie można również napisać na temat samych występujących w opowieści postaci, które są przez autora naprawdę świetnie wykreowane i skrywają jeszcze wiele tajemnic. W kwestiach wizualnych tomik prezentuje tak samo wysoki poziom jakościowy, jak dwie poprzednie części. Ciągle mamy do czynienia z genialne narysowanym tytułem, który powinien zachwycić nawet największych komiksowych estetów. Zaprezentowane tutaj sceny walk to czysty geniusz, który podziwia się przez dłuższy czas, chłonąć każdy szczegół rysunków. Na siłę można się przyczepić do braku odpowiednich teł w niektórych kadrach, ale to jest naprawę mało istotna wada. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko stwierdzić, że Saga Winlandzka #3 to mangowy „geniusz”, po który powinien sięgnąć każdy miłośnik dobrych komiksów. Całość jest tak rewelacyjna, że ponad 400-stronnicowy album czyta się w błyskawicznym tempie, ze szczerym uśmiechem zadowolenia na twarzy.