Czekam już na kolejny tom.

Jedną z rzeczy, które kocham w mangach, a właściwie we wszystkich innych dziedzinach sztuki japońskiej, jest to jak autorzy z Kraju Kwitnącej Wiśni łączą ze sobą pozornie sprzeczne elementy w spójną całość. Dobrym przykładem na to jest "The Promised Neverland", manga zaczynająca się jak ciepły, familijny film o sierotach, która jednocześnie jest solidnym survival horrorem z przygodową nutą. I to jakże przyjemnym w odbiorze.

„The Promised Neverland” to lekka manga, która wciąga swoim pomysłem. Jestem ciekawa, co będzie dalej i na ile tomów autorzy wymyślili tę historię. Szczególnie, że trzeci tom kończy się tak, że zaczęłam rwać sobie włosy z głowy, bo czwartego nie ma (kiedy piszę tę opinię). Kolorowe obwoluty, lekka historia i ciekawi bohaterowie to przepis na sukces. Czekam na więcej.

Planowanie akcji ratunkowej nie jest takie łatwe. Tym bardziej, że Emma chce wyciągnąć z tej tragicznej sytuacji, jaką jest hodowla ich na pokarm dla potworów, wszystkie dzieci, a ucieczka z niemowlakami na ręku może być nie do przeskoczenia. Jednak sprawę komplikuje przede wszystkim pojawienie się drugiej opiekunki, siostry Krone. Dzieci czują się osaczone jej obecnością i ciągłym wtykaniem nosa w ich sprawy. Nie podejrzewają jednak jak dziwny jest powód, który nią kieruje. Jeśli siły opiekunek będących w zmowie z potworami rosną, to trzeba także poszerzyć szeregi osób zajmujących się planem ucieczki. Kogo jednak wybrać, skoro właściwie każdy może być szpiegiem mamy Izabelli? A zostało tylko osiem dni! Więcej na https://www.monime.pl/the-promised-neverland-tom-2/

Zapomnijcie o widowiskowych walkach i zapierających dech w piersiach akcjach. Tego w tym shōnenie nie znajdziemy (przynajmniej w pierwszych pięciu tomach). Zamiast tego warto przygotować pokaźną dawkę lecytyny, bo to, co przygotowali dla czytelników twórcy Kaiu Shirai - historia, Posuka Demizu - rysunki, wydusi z szarych komórek pełnie ich mocy. The Promised Neverland to psychologiczny thriller fantasy z domieszką horroru, przy którym zdecydowanie nie ma chwili na nudę, a ilość słowa czytanego potrafi naprawdę mile zaskoczyć. Jest to jednym z tych tytułów, które fascynują czytelnika, pozwalając zapomnieć o otaczającym nas realnym świecie, którego kolejne tomy pochłania się z niekłamaną przyjemnością i cięgle odczuwa się syndrom „jeszcze jednego rozdziału”. Początkowo cały scenariusz może wydawać się zbyt groteskowy i przekombinowany, ale z każdą kolejną stroną nabiera niesamowitej głębi. Stworzony przez twórców fantazyjny, przerażający świat przyszłości jest mocno enigmatyczny i na swój sposób fascynujący. Nie chcę specjalnie doszukiwać się potencjalnych źródeł pomysłu na tego typu historię, tym bardziej znając odmienne podejście Japończyków do okresu II Wojny Światowej. Jednak pewne skojarzenia nasuwają się same: traktowanie ludzi jak bydło hodowlane, oznaczanie ich numeryczni tatuażami. Jedno jest pewne, tajemniczość i liczne niedopowiedzenia są jedną z głównych sił napędowych mangi, która mocno odróżnia tę serię od dziesiątek innych publikacji. Tutaj nic nie jest oczywiste, a nawet jeśli jakaś sprawa zostanie rozwikłana to twórcy momentalnie, rzucają czytelnikowi pod nos kolejny wątek, który jeszcze bardziej gmatwa historię i sprawia, że w jego głowie rodzi się tysiące myśli. Już od pierwszego tomu przed czytelnikiem zostają postawione dwa bardzo ważne pytania, które będą miały wpływ na odbiór całej serii. Lepsze jest szczęśliwe życie w niewiedzy czy prawda, nawet jeśli jest przerażająca? Czy jesteś w stanie poświęcić część swojego człowieczeństwa, aby ratować samego siebie, czy może będziesz umieć odnaleźć w sobie ziarno bohaterskości? Odpowiedź na nie zdecydowanie nie będzie prosta, ale pokazuje również jak istotną rolę w komiksie, będzie ogrywał wątek psychologiczny. Każdy z pojawiających się tutaj bohaterów jest emanacją typowo ludzkich cech, pragnień i obaw o przyszłość. Umieszczenie w tego rodzaju historii dziecięcych postaci nadaje całemu scenariuszowi jeszcze większej dramaturgii i złożoności. Zarówno Emma, Norman, jak i Ray to świetnie wykreowani bohaterowie nadający ton całej fabule. Pozostali młodociani odgrywają tutaj znacząco mniejszą rolę, ale na pewno nie są tylko tłem, niektórzy z nich są ważnym elementem plany ucieczki. Świetnie pokazana jest również złożoność postaci dorosłej. „Mama” pełniąca tutaj początkowo rolę jedynej wyrazistej antagonistki to obraz nieprzejednanej i pozbawionej emocji postaci. To jednak tylko maska skrywająca o wiele bardziej złożone wnętrze, pokazujące pewne oblicze człowieczeństwa. Warstwa graficzna dzieła to kolejny element, nad którym można się zachowywać. Rysunki Posuka Demizu to coś, co można podziwiać dłuższą chwilę. Początek wydaje się urokliwy, przyjemny i lukrowany a później następuje przejście w bardziej mroczne klimaty. Każdy kolejny kadr jest dopracowany, doskonale współgrając z obszernymi dymkami z tekstem. Poszczególne ujęcia czy bardziej dynamiczne sceny robią wrażenie i pokazują, że artysta doskonale zna się na swojej pracy.

Nie będę ukrywała, że ,,The Promised Neverland’’ to seria która zachwyciła mnie już od pierwszego tomu. Kaiu Shirai odpowiedzialny za historię i Posuka Demizu, autor rysunków, stworzyli razem tytuł, który ma wiele elementów, które bardzo sobie cenię. Po pierwsze historia ma niesamowity klimat. Te same miejsca i wydarzenia pod wpływem odkrywanych w trakcie lektury wydarzeń przybierają różne oblicza, a nastrój momentalnie potrafi ulec zmianie przyprawiając nas o ciarki. Historia opowiedziana jest z prawdziwą wprawą, czytelnik trzymany jest w niewiedzy, na równi z bohaterami i wraz z nimi powoli odkrywa sekrety świata. Nie zawsze jednak możemy brać wszystkie informacje za prawdziwe, co dodatkowo pogłębia uczucie dezorientacji i zagrożenia. Świat ,,The Promised Neverland’’ jest miejscem pełnym złudzeń, półprawd i ślepych zaułków. Mówiąc o zaletach mangi nie sposób tutaj nie wspomnieć o bohaterach. Przyznam szczerze, że początkowo miałam pewne obawy jak to wszystko będzie współgrało z dziećmi w roli głównej, tym bardziej dość małymi, Emma ma 10 lat, a Norman i Ray 11, przy czym są to jedne z najstarszych dzieci w Grace Field House. Na pomoc przychodzi tutaj ich nadprzeciętna inteligentna – dzieci od maleńkości szkolone by osiągać jak najlepsze wyniki w nauce (dlaczego kładziono na to aż taki nacisk dowiedziecie się podczas lektury, nie martwcie się, wszystko zostało wyjaśnione) potrafią wykorzystać to w praktyce. Nie tylko potrafią świetnie planować, ale także są niezwykle spostrzegawcze i na bieżąco analizują sytuacje z jaką przyszło się im mierzyć. W trakcie lektury szybko przestaniemy odczuwać, że czytamy o grupce dzieci i nie raz będziemy pod wrażeniem ich trzeźwego umysłu. Należy jednak podkreślić, że nie odebrano im swoistego dla dzieci uroku i prostoty – to nadal bohaterowie którzy kierują się uczuciami i mają swoje słabości. I, co jeszcze ciekawsze, nie tylko wspomniana trójka głównych bohaterów zasługuje na uwagę. Wśród tak licznego grona wyróżnia się naprawdę sporo ciekawych postaci i aż miło, że poświęcono tyle uwagi także bohaterom drugoplanowym. Kreska w mandze jest fantastyczna, dzięki czemu ,,The Promised Neverland’’ stanowi nie tylko ciekawą lekturę, ale także zachwyca detalami. A tych jest naprawdę sporo, w szczególności jeżeli poświęcimy chwile na przypatrzenie się poszczególnym kadrom – malunki dzieci na ścianach sierocińca, drobne acz wyczuwalne zmiany w przedstawieniu tych samych miejsc w zależności od rozgrywających się wydarzeń. Wszystko to składa się nie tylko na urok, ale i przejmujący klimat towarzyszący nam podczas lektury. ,,The Promised Neverland’’ to seria, którą można określić jako psychologiczny thriller z domieszką fantastyki i horroru. Przy czym wszystkie te elementy zostały wymieszane w odpowiednich proporcjach tworząc lekturę od której ciężko się oderwać. Dlatego, jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z tym tytułem, gorąco zachęcam do nadrobienia zaległości, w szczególności, że cała seria jest już dostępna w sprzedaży, nie trzeba więc czekać na wychodzenie kolejnych tomików. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.