Dawno nie wciągnęła mnie tak żadna manga. A zabierałam się do niej ładnych parę lat. Tytuł zdawał się wróżyć łzawe romansidło, a fabuła zapowiadała się ciut karkołomnie – myślałam sobie: „Geje w yakuzie? Rany, ale bzdura”. Ale kupowałam kolejne tomy z sentymentu dla autorki, jednej z moich ulubionych, którą jednak kojarzyłam z gatunkiem „okruchy życia” i zniuansowanymi , cudownie zwyczajnymi historiami. Aż w końcu wzięłam do ręki pierwszy tom i przeczytałam do czwartego niemal ciągiem. I bawiłam się przy tym świetnie! A historia ani do zwyczajnych, ani szmirowatych nie należy. Początkowo bawiła mnie wspomniana wyżej niedorzeczność – Yashiro, ekstremalnie rozwiązły masochista zarządza z powodzeniem grupą yazkuzy, puszczając się na prawo i lewo, co oglądamy w przeróżnej scenerii i obsadzie. Jeśli dodać do tego niewyparzony język głównego bohatera (facet nie owija w bawełnę), wartką akcję i świetne, prześmieszne chwilami dialogi, dostajemy kawał naprawdę niezłej rozrywki (choć dla fanów gatunku). Jednak nie są to tylko wesołe przygody uzależnionego od seksu hedonisty, a w miarę rozwoju historii portret głównego bohatera zyskuje coraz więcej odcieni i zaskakującej głębi. To brutalny świat, w którym rządzi przemoc i to na każdym poziomie, a widać to już od pierwszej strony. Za seksualnymi obsesjami Yashiro kryje się potworna trauma, pozornie oswojona, odgrywana na nowo w kolejnych, kontrolowanych sytuacjach. Ale Yashiro nie pasuje do stereotypu ofiary ani do żadnego innego, jest zmienny, kapryśny i nieprzewidywalny, pełen sprzeczności. Pozbawiony skrupułów i hamulców, wydaje się odcięty od swoich uczuć, nic go nie rusza, nawet własna trauma, nad wszystkim przechodzi do porządku dziennego. Ten człowiek to osobliwość i śledzenie motywacji jego poczynań jest fascynujące. Nie jest to więc komiks dla każdego – niewiele tu romansu, jeszcze mniej sentymentalizmu, za to dużo seksu, w którym nie ma miejsca na czułość. Uczucie wkrada się do tej historii jakby bocznymi drzwiami, nieproszone i niepożądane, pokonuje mur, którym Yashiro obudował swój świat i dociera w miejsca, w które on sam boi się zaglądać. I w tym momencie robi się naprawdę ciekawie. Choć ten portret człowieka z przetrąconym życiem autorka rysuje z bezwzględną konsekwencją – czy miłość ma tu jakiekolwiek szanse? Jak przystało na mangę rozgrywającą się w świecie yakuzy, sporo tu też akcji, mamy pościgi, porwania i solidną dawkę mordobicia, brutalne rozgrywki między zwaśnionymi frakcjami i Yashiro, nawigującego zręcznie w tym chaosie. Mamy też okazję zajrzeć w życie wewnętrzne yakuzy zorganizowanej na podobieństwo rodziny, z ojcami, młodszymi i starszymi braćmi, których wiąże skomplikowany system podległości i żelazna hierarchia. To męski świat i historię tę zaludniają niemal wyłącznie mężczyźni, nie jest to jednak bezimienny tłum, a galeria pełnokrwistych, wielowymiarowych postaci. Często komicznych, jak choćby panowie Rekin i Wieloryb, para speców od mokrej roboty. I wreszcie, tę mangę tak dobrze się czyta również dzięki rewelacyjnemu tłumaczeniu (jedyne zastrzeżenia budzi tytuł – zbyt jednoznaczny moim zdaniem). Naprawdę jestem pod wielkim wrażeniem, manga jest świetnie napisana, dialogi żywe, (choć w dużej części niecenzuralne), brzmią naturalnie, bez uładzeń i ugrzecznień. Nie ma tu też niepotrzebnych japonizmów – żadnych „chanów”, „sesnseiów”, „aniki” czy nienaturalnego szyku zdań. Dzięki fantastycznej inwencji tłumaczki, ta manga jest chwilami naprawdę przezabawna! Ale są tutaj także momenty prawdziwie wstrząsające i takie, które poruszają do głębi. Niektóre rozdziały to prawdziwe perełki, jak choćby ostatni w tomie pierwszym, opowieść z młodości Yashiro, którą czytałam lata temu jako one-shot – już wtedy zrobiła na mnie ogromne wrażenie, to było coś innego, ostre i bezkompromisowe, całe lata świetlne od typowego licealnego yaoi, które ogrywa w kółko kilka scenariuszy. Manga dobija właśnie do siódmego tomu i choć przeczytałam już wszystko, co zostało wydane w odcinkach, zdecydowanie jest to komiks, który chcę mieć na półce w polskim wydaniu. Czekam więc niecierpliwie na kolejne tomy, zwłaszcza, że w tej historii najlepsze i najgorsze chyba dopiero przed nami.