W poprzednim tomie „Karnevala” szalone tempo sprawiło, że ponad sto pięćdziesiąt stron opowieść pochłonąłem dosłownie jednym tchem. Teraz, kiedy akcja znów zwolniła, całość mogła przestać tak wciągać, ale nie przestała. Dziewiętnastą część łyknąłem więc znów na raz, a przy okazji z niemałą fascynacją, bo autorka postanowiła kontynuować retrospekcje bohaterów i tym razem zaserwowała nam opowieść o przeszłości Karoku i kilka nieznanych dotąd faktów z „poprzedniego” (wiecie o czym mowa) życia Naia.