Co by tu dużo mówić - cieć dał się podejść jak dziecko i nawet zareagował jak dziecko. A wydawał się taki dorosły człowiek...
W tym tomiku dowiadujemy się więcej o Tragicznej Przeszłości Tasuku. Za wesoła to ona faktycznie nie była ale na szczęście zdarzały się dobre momenty. Najczęściej za sprawką bracholka Teru ;D dobrali się z (jeszcze wtedy nie) cieciem jak w korcu maku. A jaki młodziutki Kurosaki był śliczny :D i jaki nieśmiały, aż się wierzyć nie chce.
Końcówka to w zasadzie na dobicie człowieka po całym tomiku chyba. Jak dla mnie trochę za dużo tej rzewności w całości ale na szczęście gagi równoważą to w dużym stopniu więc ostatecznie wychodzi w miarę ok. Polecam jak i poprzednie tomy.