Kryminały Bernarda Miniera są dla mnie prawdziwą ucztą. Od początku coś się dzieje, brak tutaj zbędnych opisów, dynamika akcji jest taka jaką lubię. Trupy, ślepe tropy, zaskakujące zwroty akcji i to napięcie, które nie opuszcza ani na krok. Autor nie oszczędza czytelnika opisami drastycznych scen. Rozwiązanie zagadki nie jest oczywiste i trudno się domyśleć kto jest mordercą. Akurat okazała się nią osobą, której w ogóle nie brałam pod uwagę. No i samo zakończenie… Gdy myślałam, że to już koniec emocji, autor postanowił podać kolejną dawkę napięcia. „Spirala zła” to już 8 cześć cyklu z Martinem Servazem. Dla mnie była to jednak pierwsza zagadka do rozwiązania z tym bohaterem. Po lekturze jednak wiem, że sięgnę na pewno po kolejny tom, jak również nadrobię początkowe. Tuluza, Zakład Psychiatryczny. To tutaj zostają znalezione zwłoki z licznymi ranami jednego z pacjentów. Mężczyzna jednak nie od tych ran zmarł, a od użądlenia pszczół, które znajdowały się w jego gardle. Sprawą zajmuje się policjant Martin Servaza. Czy będą kolejne trupy? Będą. W Pirenejach mieszka znany reżyser horrorów Morbus Delacroix. Pewego dnia wybiera się do niego studentka Judith. Znawczyni i fanka jego dzieł. Ku jej zdziwieniu reżyser nie tylko zgadza się z nią spotkać, ale również zaprasza do swojej górskiej samotni. Kobieta przyjechała do niego nie tylko z powodu swojej pracy na studiach, ale również z egoistycznych pobudek. Jakich? Co łączy te trzy osoby? Co ukrywa Judith? I kto jest mordercą? A może jest ich paru? Książkę czyta się z zapartym tchem. Posiada krótkie rozdziały, które sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko mówiąc sobie jeszcze jeden, jeszcze jeden. Na koniec autor puścił wodze fantazji. Zaskoczył mnie totalnie. Akcja książki jest dość dynamiczna, ale to co dzieje się na końcu to jest wielkie WOW.