"Memoria" to drugi tom cyklu kryminalnego z duetem Rekke i Vargas. Tym razem profesor i policjantka bają nietypową sprawę Samuela, który twierdzi, że na zdjęciach zrobionych przez znajomego w Wenecji, widnieje jego zmarła żona... Muszę przyznać, że ten tom podobał mi się znacznie bardziej od poprzedniego. Bohaterowie już znani, tutaj mogli się rozwijać - zarówno pod kątem własnych osobowości, jak i relacji między sobą. Pełne wzlotów i upadków okoliczności pozwalają lepiej odkrywać siebie nawzajem w pracy i w życiu. Fabuła była wielowątkowa i rozbudowana, autor miał ciekawy pomysł i konsekwentną wizję, która prowadził z szybkim tempem. Krótkie rozdziały nadawały sporej dynamiki, a tajemnice przeszłości i teraźniejsze zdarzenia przenikają się nierozerwalnymi więzami. Podobało mi się przemycanie w fabule ważnych społecznie kwestii i tematów takich jak depresja, zaburzenia odżywiania czy trudne relacje rodzinne. Autor nawiązuje też do polityki i świata przestępczego, tworząc rozbudowaną sieć motywów pobocznych, które spójnie sklejają historie w całość. Ciekawy finał i ponownie zapowiedź kontynuacji ponownie zaintrygowała - z chęcią poznam tom trzeci, a "Memorię" polecam fanom szwedzkich kryminałów :)

David Lagercrantz dał się poznać czytelnikom jako kontynuator wybitnej (moim zdaniem) trylogii „Millennium”, przedwcześnie zmarłego Stiega Larssona. Nie mnie oceniać, jak mu to wyszło, ani porównywać do pierwowzoru. Tym razem w nasze ręce trafia cykl, który Lagercrantz stworzył sam. Rekke&Vargas w tej chwili ma dwa tomy: „Człowiek, który wyszedł z mroku” (tom 1) i „Memoria” (tom 2). W obu spotykamy się z duetem można by rzec doskonałym – profesorem psychologii Hansem Vargasem oraz młodą, hardą i nie skażoną jeszcze zawodem policjantką Micaelą Vargas. Warto wspomnieć, że w ich przypadku następuje tak zwane zderzenie dwóch światów. Rekke to wykształcony i kulturalny przedstawiciel klasy wyższej, a Vargas jest reprezentantką nizin społecznych. Na całe szczęście dla mnie i dla innych osób, które nie czytały tomu pierwszego cyklu, można zasiąść do czytania bez znajomości wcześniej wymienionego tomu. Bo w sumie to, co łączy obie części, to dwójka głównych bohaterów. Jednak uważam, że zawsze lepiej poznawać cykle od początku – nigdy nie wiadomo jakie informacje przemycone, czasem niby niechcący przez autora, mogą się przydać później. Rekke i Vargas podejmują się wyjaśnienia zagadki nieżyjącej, a może żyjącej żony Samuela Lidmana. Zaginiona czternaście lat wcześniej i uznana za zmarłą, Claire Lidman, nagle pojawia się na zdjęciu znajomego Samuela. Rekke, który zawsze widzi więcej niż przeciętny człowiek, sądzi, że może jej grozić niebezpieczeństwo. Tym bardziej dobrze byłoby odnaleźć kobietę, jak najszybciej. Zapowiada się nie lada wyścig z czasem, co skutkuje dobrze nakręconą fabułą. Dodatkowo Micaela będzie miała trochę kłopotów z bratem kryminalistą, a córka Hansa wpadnie w tarapaty. I żeby nie było nudno i ciągle porównywalnie do doylowskiego Holmesa pojawi się Gabor Morovi, przestępca szyty na miarę profesora Moriarty’ego. Jak widać na nudę nikt raczej nie będzie narzekał. Zakończenie również powinno każdego zadowolić na tyle, że z chęcią sięgnie po trzeci tom cyklu, na który ja również czekam. „Memoria” to skandynawski, sensacyjny kryminał, w którym mamy wszystko, aby (chyba) wszyscy byli usatysfakcjonowani: świetnie prowadzone śledztwo, które „ogląda się” z ciekawością; tajemnice; bardzo dobrze skrojona intryga; odpowiednio stopniowane napięcie i dobre zakończenie. I jeszcze jedno – przeszłość, która zawsze ma znaczenie! Jeżeli lubicie Lagercrantza to nie trzeba Was specjalnie namawiać do lektury tego cyklu, a co za tym idzie, „Memorii”. Jeśli natomiast nie macie zbyt dobrego nastawienia do tego szwedzkiego pisarza, to może nadszedł ten moment, że należy dać mu szansę. Teraz nie pisze kontynuacji zaczętej przez kogoś innego. Zaczął pracę na swoje konto i może sprawdźmy, jak mu idzie, zanim wydamy ostateczny wyrok. Uważam, że nowy cykl z parą, która na pierwszy rzut oka może wydawać się niedobrana, jest strzałem w dziesiątkę. Sami się o tym przekonajcie.

Lagercrantz doskonale balansuje pomiędzy wartką akcją a głębokimi refleksjami, dotykając równocześnie tematów politycznych i rodzinnych. Dostajemy nie tylko zagadkę kryminalną, a również podróż przez skomplikowane relacje międzyludzkie oraz zakamarki ludzkiej psychiki. Autor zręcznie eksploruje zarówno teraźniejszość, jak i przeszłość, tworząc napięcie, które utrzymuje czytelnika w nieustannej gotowości na kolejne zwroty akcji. Sprawnie układane puzzle fabularne tworzą interesujący obraz, gdzie każdy element ma znaczenie i doprowadza do finalnego, zaskakującego rozwiązania. Sylwetki bohaterów w powieści są jak barwne postaci z życia wzięte, każda z własnymi tajemnicami i dramatami. Zamiast postaci-wydmuszek, otrzymujemy wielowymiarowe postacie. "Memoria" to sensacyjny kryminał, któremu warto dać szansę. Autor spełnił moje oczekiwania i zapewnił dobrą rozrywkę na dwa wieczory.

„Memoria” to bardzo dobrze napisany skandynawski kryminał. Jest w nim tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Na dobrą sprawę nawet dwie, które poniekąd się ze sobą łączą. Dobrze wykreowani bohaterowie. Podczas czytania Rekke i Gabor bardzo kojarzyli mi się z Sherlockiem Holmesem i profesorem Moriartym. Rekke tak jak i Sherlock miał wyjątkowy dar dedukcji i tak jak detektyw wszech czasów miał problemy z uzależniającymi substancjami. Jednak „Memoria” to nie tylko sprawa kryminalna, autor w swojej książce porusza też wątki polityczne, problemy z odżywianiem i nadużywaniem leków. Podsumowując, po przeczytaniu tej książki, już teraz czekam na kolejny tom. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, intryga bardzo mnie zaciekawiła i byłam ciekawa jak, to wszystko się rozwiąże. Myślę, że fanom autora „Memorii” polecać nie trzeba, a jeśli ktoś lubi historie ze wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi bohaterami, to zdecydowanie powinni oni sięgnąć po najnowszą książkę Davida Lagercrantz’a.