OPIS
Zasadniczym celem pracy było rozpoznanie środowiska tworzącego tak zwaną pragmatyczną kulturę pisma w drugiej połowie XV wieku, na przykładzie miasta średniej wielkości, jakim był Przemyśl. Przeprowadzone badania pozwoliły potwierdzić rolę ówczesnego duchowieństwa obrządku rzymsko-katolickiego, biskupów, prałatów i kanoników kapituły katedralnej, którzy poprzez swoje wykształcenie i kontakty ze środowiskiem uniwersyteckim Krakowa, potrafili nadać odpowiedni poziom swoim działaniom w mieście i diecezji. Po raz pierwszy wyodrębniono grupę notariuszy publicznych, którzy pełnili różnorakie funkcje wymagające umiejętności pisania, ale też redagowania dokumentów. Byli więc zatrudniani w kancelariach świeckich (urzędy miejskie, grodzkie i ziemskie), przede wszystkim jednak w kurii biskupiej, kapitule i konsystorzu przemyskim.