To co na okładce zawsze przyciąga spojrzenie. Może w moim wypadku nie okładka jest brana pod uwagę, ale szczególnie tekst i opis. Jedno po tej książce zrozumiałam. Nie zniosę już więcej porównań do innych książek, które nie mają ku temu podstaw. Te porównania są często jak orzech włoski i orzech laskowy. Niby to orzech i to orzech, ale wnętrze, smak, kształt i struktura jest zupełnie inna. A w tym tytule odniesienie do dwóch nadrzędnych tytułów z tego rodzaju jest totalnie nietrafione i jestem na to wściekła. Bo jest to największy nonsens i niedomówienie z jakim się spotkałam. „Chcę od życia czegoś innego. Tak bardzo chciałam zrobić coś więcej, coś znaczącego. Coś, co pozwoliłoby mi w końcu odżyć. Tak bardzo się boję, że nie zdążę.” Dobra mamy tutaj szalonego typa, którym rządzi chęć zemsty, który nie ma problemów, żeby zabić z zimną krwią, zastraszać i popełniać kolejne zbrodnie. Mamy kobietę, która jest całkowicie pogubiona, nie wie tak naprawdę czego chce, co chce robić, ale wie jedno. Ciągnie ją do tajemniczego wybawiciela. Dwa zupełnie inne osoby, dwa zupełnie inne charaktery, czy jest w stanie coś ich połączyć ? Książka jest krótka i przede wszystkim napisana w sposób tak okropnie nudny, że ciężko się ją czyta. Mimo, że nie ma w niej opisów, autorka i tak opowiada o wszystkim dookoła, zamiast pisać konkretnie. Postaci wykreowane w sposób, którego totalnie nie rozumiem. Takie dwa oszołomy, które są całkowicie bezpłciowe. Nie czułam żadnej chemii. Pełno sztuczności i wszystko kreowano na siłę. Nie było akcji, nuda okropna nuda. A największym grzechem jest odniesienie do jej stalkera czy raw, no tutaj to krew mnie zalewa podwójnie. Oj wielka krecha za to, wiem, że marketing to rzecz nadrzędna, ale okłamywanie czytelników, i sprzedawanie ich tak bezpodstawnych bajek jest strzałem w kolano.

Monika Gajos „Pragnienie zemsty” „Sposób, w jaki nieznajomy nade mną górował, sprawił, że czułam się jeszcze bardziej bezbronna niż zazwyczaj. Krucha jak porcelanowa laleczka, podczas gdy on był skałą”. Samuel Ward to nieciekawy typ człowieka, diler i morderca, pragnący tylko jednego: zemsty. Odpłacenie się za czyjąś krzywdę przysłania mu wszystko. Młodziutka Skyler Ayres spotyka Sama, ich pierwsze spotkanie nie należy do najprzyjemniejszych. W nieoczekiwany sposób siła i demoniczne zachowanie chłopaka podoba się Sky. Na domiar złego, dziewczyna otrzymuje wiadomość „Wiem, co zrobiłaś”. Jakie tajemnice wyjdą na jaw? „To nigdy nie da mi spokoju, nieważne, jak ciężko nad sobą pracuję. Emocje zmieniają się niczym w kalejdoskopie. Najgorsze z nich wszystkich jest poczucie winy, i to tak silne, że zwala z nóg. Konsekwencje dawnych decyzji tratują mnie z wyjątkową brutalnością”. Ostatnio czytam same negatywy tej powieści. Trochę rozumiem, bo od połowy książki do końca trzeba się skupić, by połapać się w fabule, niemniej jednak ja widzę potencjał. Za dużo przemyśleń? Och, dajcie spokój. Według mnie to najbardziej plusuje. Uwielbiam czytać refleksje i odczucia bohaterów. Skyler to dobra dusza, skora do udzielenia pomocy potrzebującym. Niepotrzebnie obwiniała się o śmierć swojego ojca, to niszczyło ją od środka. Kreacja Samuela bardzo mi się podobała. Na pokaz brutalny i bezwzględny, a tak naprawdę wrażliwiec. Odczułam jego ból i tytułowe pragnienie zemsty. Miłość między nimi narodziła się z czasem, co jest niezwykle fascynujące. Bohaterowie drugoplanowi są tacy realni. Interesująca historia o walce z samym sobą, sumieniu, odkupieniu win, sekretach i mrocznej przeszłości. Ja polecam! 💚 „Los lubi kpić z człowieka. Czasami rzuca mu pod nogi głazy, a czasami kamyki. Dla niektórych nawet ziarnko piasku może okazać się problematyczne i być przyczyną porażki”.