OPIS
Janusz Szuber do pozycji jednego z najważniejszych poetów współczesnych doszedł drogą osobliwą i szczególnie trudną. Urodzony w roku 1948 w Sanoku, od lat studiów na Uniwersytecie Warszawskim zmaga się z ciężką chorobą, która przykuła go do wózka. Rówieśnik poetów „Nowej Fali”, przez blisko trzydzieści lat pisał „do szuflady”, dopiero od roku 1994 zdecydował się sukcesywnie publikować powstały dotychczas, zaskakująco dojrzały i oryginalny dorobek, ogłaszając w krótkim czasie i w niewielkim nakładzie pięć tomików, które zyskały mu uznanie w kręgach literackich. Od tego czasu wydał kilkanaście książek, m.in. "Śniąc siebie w obcym domu" (1997), "O chłopcu mieszającym powidła" (1999), "Lekcja Tejrezjasza" (2003), "Glina, ogień, popiół" (2003), "Czerteż" (2006). Jego wiersze były tłumaczone na dwanaście języków. Laureat m.in. Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny, Fundacji Kultury, Fundacji Władysława i Nelly Turzańskich (Toronto).
Mieszkając w rodzinnym Sanoku, z dala od metropolii i środowisk literackich, Szuber wyraziście zaznacza swoją obecność na mapie polskiej poezji. Kroczy drogą osobną i własną. Eksploruje historię swojej prowincji, zanurza się w nostalgicznych klimatach c.k. monarchii, wędruje ku rodzinnym korzeniom, wydobywa tajemnice starych fotografii i piękno bieszczadzkich pejzaży, stawia pytania o sens cierpienia, czasu, przemijania, miejsce człowieka wobec przeznaczenia i nieprzeniknionych wyroków Opatrzności.
Zbigniew Herbert, czytelnik pierwszych tomików Szubera, pisał do niego:
„(…) tom ten ["Gorzkie prowincje"] czytany nocą po prostu mnie zachwycił. (…) Niestety mój drogi Przyjacielu, jest Pan poetą i nic na to nie można poradzić. Składam wyrazy mego podziwu (…).
"Śniąc siebie w obcym domu" – bardzo prosto i sugestywnie powiedziane. To wg mnie idiom – środek tarczy. Przemawia Pan do twardej części duszy i to mię fascynuje. (…) Czy myśli Pan o wyborze wierszy? Już czas”
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
