Na przyjaciołach czasem można polegać lepiej niż na rodzinie. Przyjaciele pójdą za tobą w ogień, będą z tobą na dobre i na złe. To udowadniają chłopaki z PantaRhei. Tym razem przyszedł czas na Darka nazywanego w klatce "Marsem". Od początku, gdy zobaczył rudą panią doktor czuł, że ona odmieni jego życie. Jednak to nie będzie takie proste, ona traktuje go jak niedojrzałego młodzieńca, a on więcej przeszedł niż niejeden człowiek. Liwia od początku chce stabilnego życia, jednak jej praca nie do końca pozwala na stabilizację, bo nigdy nie wie, co się wydarzy, kto do niej trafi i kto będzie potrzebował jej pomocy. "Pomagałam ludziom, wyciągałam dziewczyny z dołków psychicznych i innych okropnych rzeczy, a nie mogłam pomóc samej sobie." Kiedy ta dwójka jest ze sobą wszystko rozgrzewa się do czerwoności. Czy będą w stanie opanować swoje zapędy i w pełni sobie zaufać ? Oboje zranieni, oboje boją się zrobić pierwszy krok, lecz oboje czują do siebie coś więcej. "Dobrze jest kogoś kochać, nie można żyć tylko nienawiścią, to bardzo złe i zgubne. Niszczy człowieka od środka jak nieuleczalna choroba." Czwarta część przygód bohaterów serii bezlitosna siła, ale nic nowego w niej nie odkryjemy. Znów ten sam schemat - oboje pokrzywdzeni przez los, oboje boją się zaufać drugiej osobie i powierzyć najgłębsze tajemnice. Tak jak w poprzednich częściach stały, wypracowany już schemat, spodziewałam się jakiegoś bum, ale miałam wrażenie, odnosząc się do poprzednich części, że są tylko zmienione imiona i okładka. Autorka w żaden sposób nie zaskoczyła szkoda, bo liczyłam na zacną, ostatnią część przygód chłopaków. Jeżeli czytaliście poprzednie części to wiecie, o czym mówię i czego się spodziewać. Nie wiem jak mam ocenić tę książkę, bo czytając poprzednie części jeszcze to jakoś szło, ale ta część była dla mnie oporna, że względu na takie same zdarzenia, takie same akcje i podobnych pod względem charakteru bohaterów. Oceniam neutralnie na 5. Szkoda.