OPIS
Tezę iż dominantę każdego reżimu politycznego stanowi przywódca polityczny, poddano wszechstronnej weryfikacji. W rozprawie przestrzegany jest reżim terminologiczny. Autorka słusznie konkluduje, iż obecnie przywództwo polityczne opiera się częściej na wyobrażeniach i percepcji obywateli aniżeli rzeczywistych dokonaniach polityków. Współczesna demokracja spowodowała wzrost znaczenia osobowości politycznych poprzez zmuszanie przywódców do marketingowego kreowania swego wizerunku, aby zdobyć poparcie wyborców. Słusznie podkreśla, iż w tworzeniu wizerunku istotną rolę odgrywają mity polityczne, zwraca także uwagę na postępującą we współczesnej polityce personalizację. Opinie dotyczące przywódców politycznych są wnikliwe i dosadne. Ich obraz, zwłaszcza tych funkcjonujących w reżimach demokratycznych, właściwie nie różni się od tych, którzy stali na czele autorytaryzmów i totalitaryzmów. Język przekazu jest jasny, czasami nawet barwny.