OPIS
To pierwsza w Polsce publikacja, która dotyczy publicznego komunikowania rządowego i przedstawia, w jaki sposób polski rząd organizuje swoje struktury do realizacji zadań publicznych w obszarze publicznego komunikowania rządowego. W pierwszej kolejności autor wyjaśnia, jakie regulacje prawne i w jakim zakresie tworzą normy publicznego komunikowania rządowego w Polsce oraz jak wpływają na proces jego organizacji. Następnie sprawdza, czy w Polsce istnieje jedna polityka rządu w tym aspekcie, czy też wiele niezależnych, niespójnych z sobą polityk działania polskiego rządu, które realizują poszczególne podmioty tworzące rząd i administrację rządową. Zaprezentowane w monografii wyniki badań pokazują, iż polskie regulacje w sposób jasny i szeroki określają ustrojowe zasady i obowiązki rządu w zakresie komunikowania rządowego. Brakuje jednak, jak pokazuje analiza prawoznawcza, regulacji określających struktury i zasady organizacyjne działania rządu w badanym aspekcie. W związku z tym polski rząd w badanym zakresie nie prezentował żadnej polityki, nie istniał podmiot (osoba lub urząd) koordynujący tę część aktywności rządu, a poszczególne resorty dowolnie kształtują swoje struktury oraz cele, brakuje wreszcie strategii unifikacji wizerunku rządu. Rozproszone są też środki finansowe, co sprawia, że aktywność poszczególnych podmiotów wydaje się przypadkowa, a działania rządu jako całości – rozproszone. Nie jest czytelna linia dzieląca publiczne komunikowanie rządowe od politycznego, co jest – w ocenie autora – niezgodne z zasadą neutralności politycznej administracji rządowej. Tak zorganizowane struktury nie są zdolne do prowadzenia efektywnych i ekonomicznych działań rządu, w tym do budowy zaufania obywateli do władzy, a tym samym do pozyskiwania poparcia dla prowadzonych polityk oraz zwiększania zaangażowania obywateli i ich realnego udziału w życiu publicznym. Na zakończenie autor podejmuje więc próbę sformułowania rekomendacji o charakterze wniosków de lege ferenda. Dotyczą one możliwych zmian w obowiązujących w Polsce przepisach prawnych, a także zmian instytucjonalnych i organizacyjnych w obszarze polskiego komunikowania rządowego, które mogłyby wyeliminować mankamenty polskiego systemu komunikowania rządowego.