OPIS
Część 1: Plantacje drzew szybko rosnących Wiedza leśników polskich o plantacyjnej uprawie drzew szybko rosnących jest, ogólnie rzecz biorąc, bardzo fragmentaryczna, a niejednokrotnie fałszywa, co jednak często nie przeszkadza im w negatywnym wypowiadaniu się na temat plantacji. Opinie takie w znacznej mierze wywodzą się z dawnych doświadczeń z plantacyjną uprawą topoli (lata 1956–1975), która na skutek niedostatecznej informacji o tej formie produkcji drewna i popełnianych błędów, a przede wszystkim niechęci leśników do wprowadzania topoli do lasu i do podejmowania niestosowanych przez nich do tej pory działań, bardzo często kończyła się niepowodzeniem. Od tamtych czasów w Polsce praktycznie nie zakłada się już żadnych plantacji ukierunkowanych na produkcję drewna przemysłowego, chociaż na całym świecie obserwuje się bardzo szybki wzrost ich areału. Jednak i w naszym kraju nie brak przykładów udanych plantacji doświadczalnych i gospodarczych, które są bogatym źródłem informacji przydatnych do sformułowania zasad racjonalnego prowadzenia tej formy produkcji drewna w przyrodniczo-gospodarczych warunkach Polski.
Główną przyczyną rozwoju plantacji na świecie jest coraz większe zapotrzebowanie na drewno przy jednoczesnej konieczności zapewnienia ochrony istniejącym lasom. Wraz ze wzrostem liczebności populacji ludzkiej oraz rozwojem gospodarczym stale rośnie zapotrzebowanie na drewno. Pomimo, że plantacje zakładane są głównie na terenach nieleśnych, leśnicy powinni być przygotowani do współdziałania w tej działalności.
Część 2: Zadrzewienia Niniejsza publikacja jest kompleksowym opracowaniem aktualnego stanu wiedzy o zadrzewieniach w Polsce. Autorzy zapoznają czytelnika z podstawową terminologią i historią zadrzewień szczegółowo przedstawiają ich znaczenie ochronne, techniczne, produkcyjne i społeczne, a także opisują zasady zakładania zadrzewień (dobór gatunków, wybór lokalizacji i form przestrzennych, wykonanie projektu technicznego), ich pielęgnacji, ochrony i użytkowania.
Ta unikatowa na polskim rynku książka, przedstawiająca zadrzewienia jako nowoczesny, ekologiczny i tani środek zwiększania stabilności i bogactwa przyrodniczego na większości powierzchni naszego kraju, dostarcza ważnych argumentów w kształtowaniu nowej polityki ekologicznej na obszarach wiejskich.