OPIS
„Tomik poetycki Tadeusza Hofmańskiego to dzieło szczególne. Uczestniczymy w misterium bólu i tęsknoty wyrażonym słowami możliwie najbardziej namacalnymi. To poetycka walka zmierzająca do uchwycenia niemalże metafizycznego kontaktu z utraconą osobą. Nie są to obrazy intelektualne, pogłębione, wycyzelowane i inspirujące, lecz raczej przeciwnie, to emocje w najczystszej postaci – utrata, cierpienie, samotność, wspomnienia stale żywe; to miłość do żony, ukochanej kobiety, w najprawdziwszym wymiarze”. Jacek Dąbała, fragment wstępu