OPIS

Książka poświęcona jest działalności politycznej Centralnego Komitetu Żydów w Polsce (CKŻP). Niewielka społeczność żydowska mieszkająca w Polsce w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej była bardzo upolityczniona. W 1947 r. do jedenastu partii politycznych należało od 20 do 22 tys. osób; najwięcej do syjonistycznego „Ichudu” (8 tys.) i Frakcji PPR (7 tys.). Znaczyłoby to, że co piąty Żyd mieszkający w Polsce, wliczając kobiety i dzieci, należał do jakiejś partii. W latach 1945–1950 w Polsce działało aż 30 żydowskich organizacji społecznych, w tym cztery związki kombatanckie. W pierwszych latach po wojnie środowiska żydowskie i nowe władze zawarły nieformalną umowę: w zamian za policyjną i wojskową opiekę te pierwsze udzielą władzom politycznego wsparcia. Nie wiadomo jednak do końca, w jakim stopniu to stanowisko władz CKŻP wynikało z krytycznej oceny okresu międzywojennego, w jakim zaś było pokłosiem doświadczeń wojennych. Możliwe, iż obawa o życie przegrywała z doktrynerstwem żydowskich komunistów oraz z determinacją syjonistów, którzy uciekali się nawet do manipulowania nastrojami, by jak najwięcej wojennych ocaleńców wysłać do Palestyny.
Prof. dr hab. Andrzej Żbikowski

DODATKOWE INFORMACJE

PRODUKT NALEŻY DO KATEGORII

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ