W całości znalazł się jednak dla mnie pewien duży minus – element romansu. Uczucia Blue nagle się zmieniły. Właściwie nawet nie wiadomo kiedy, nie wiadomo dlaczego, przesłanek ku temu raczej nie było zbyt wiele. To nie dość, że stawia bohaterkę w bardzo złym świetle, ot kochliwa nastolatka, to jeszcze sprawia, że posypało się to co uznałam za plus poprzedniej części, czyli to, że jej wybór nie był tak oczywisty jak by się dla fabuły mogło wydawać. Przy takiej zmianie oczekiwałabym więcej elementów wskazujących na jej uczucia. Na szczęście właściwie wątek romantyczny jest tutaj jeszcze mniejszy niż w pierwszym tomie, więc nie psuje przyjemności z czytania. Złodzieje snów są bowiem tak wciągający, że pochłonęłam ich w naprawdę ekspresowym tempie. Znów mamy pełno magii, nieprzewidywanych zwrotów, a z każdą odpowiedzią jaką zyskujemy pojawiają się nowe pytania. Wszystko opisane tak plastycznie i z klimatycznie, że momentami przechodzą ciarki. A czy wy odważylibyście się wyciągnąć rękę po przedmioty ze snów?