Dzieciństwo warszawiaka w czasach PRlu było podobne do tego w Białymstoku i Kaliszu. Wtedy nie miało znaczenia gdzie się mieszka i co się ma, bo większość miała to samo! Fajna okazja dla naszych dzieciaków do poznania dzieciństwa, jakie my mieliśmy.

W ogóle nie skleiłam, że tę książkę napisał Marcin Prokop. Spodobała mi się okładka to kupiłam dzieciakom, bo myślałam, że będzie fajna historia wysokiego chłopca. No i jest fajna, nie powiem, ale dodatkowo traktuje o dzieciństwie moim i moich kolegów, którzy tak, jak Marcin Prokop wychowywaliśmy się w kolejkach :)

Jak jest Marcin Prokop to z góry można zakładać, że będzie zabawnie. No i jest. Marcin, który ma ksywę Longin, bo jest długi i nie mieści się nigdzie podczas gry w chowanego bombarduje dzieci, ale też dorosłych zabawnymi historiami z dzieciństwa. Jestem pod dużym wrażeniem jego umiejętności pisania dla dzieci.

Fajna krótka opowieść, którą się czyta z zapartym tchem. W dwa wieczory ją pochłonęłam i dwa wieczory miałam bardzo zabawne. Mąż myślał, że pijana jestem, bo bez przerwy się rechotałam jak głupia. Teraz muszę podrzucić ją mojemu nastoletniemu synowi. Niech zobaczy i porówna sobie dzieciństwo jego starych a swoje. Świetna i zabawna historia dla starych pierników i młodych latorośli :-)

Fajnie byłoby móc się przenieść w czasie, gdzie żuło się gumę turbo, chodziło w Relaksach i marzyło o Atari. Dzięki książce Pana Marcina Prokopa, taka podróż jest możliwa. Autor gwarantuję nam dobrą zabawę i mnóstwo śmiechu. Czytając tę książkę powraca czas dzieciństwa, gdzie dobrze bawiło się z rówieśnikami przy trzepaku, całe dnie spędzało się na podwórku i jadło się chleb z cukrem. Ta książka pokazuję, że życie w czasach komuny wcale nie musiało być ponure, a zabawne, zaskakujące i... słodkie.