OPIS

Składające się na tę książkę ujęcia postaw estetycznych siedmiu poetów (Bolesława Leśmiana, Jarosława Iwaszkiewicza, Tadeusza Peipera, Juliana Przybosia, Adama Ważyka, Władysława Sebyły i Józefa Czechowicza) są podporządkowane szerszej perspektywie. Autorka eksponuje uwikłanie utworu literackiego w nierozstrzygalne napięcię między „być” (autonomicznym dziełem sztuki, artefaktem) a „znaczyć” (przez odsyłanie do tak czy inaczej pojmowanej rzeczywistości) jako jeden z kluczowych wątków dyskursu estetycznego, rozwijanego w obrębie nowoczesnej autorefleksji literackiej. Z tego punktu widzenia konfrontacja postaw estetycznych siedmiu wybitnych poetów Dwudziestolecia Międzywojennego odsłania niejawny, podskórny i rzadko dramatyczny dialog poetyckich racji, regulowany zarówno osobistymi wyborami twórców, jak i usytuowaniem polskiej poezji wobec doświadczeń literatury europejskiej.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ