Dwunastka jak każda poprzednia książka jest wypełniona humorem. Śliwkę czytam dla zwykłej, niczym nie zmąconej rozrywki. Stephanie jest sympatyczną i charyzmatyczną protagonistką, choć jej zdrowy rozsądek to rzecz mocno dyskusyjna. Ale bez ryzyka nie ma zabawy :) Możliwe, że nieroztropność Stephanie może drażnić, ja jednak nie miałam ani chwili na rozdrażnienie, podczas płakania ze śmiechu. Dzieje się dużo Steph niczym magnes przyciąga katastrofy choć tym razem żaden samochód nie wyleciał w powietrze przynajmniej żaden samochód Stephanie ;)

W tej części kłopoty dopadają nie tylko Stephanie, ale i tajemniczego Komandosa, o którym wreszcie możemy się dowiedzieć trochę więcej. W końcu! Sytuacja jest napięta, gdyż gra idzie o życie dziecka, a Stephanie zgadza się być przynętą na psychopatę (choć to akurat nie nowość :D). Tymczasem Lula, Sally i babcia Mazurowa zakładają zespół, a zakład pogrzebowy wznawia swą działalność pod nowym szyldem i z nowymi właścicielami. Vinnie z kolei nie pozwoli Śliwce uganiać się za prywatnymi bandziorami i dołoży jej stertę zleceń. Brak rąk do pracy sprawi, że Steph musi wyrobić 200% normy, a z jej talentami, to brzmi jak zapowiedź Armagedonu.

Serdecznie polecam całą serię każdemu kto lubi dobrą zabawę ;)

Ten, kto czytał którąkolwiek z książek z serii o Stephanie Plum, wie już, z czym ma do czynienia, wie, jak świetna jest to rozrywka i jak rewelacyjnie można się przy tych powieściach odprężyć. Swój komentarz skieruję zatem do osób, które jeszcze nie miały styczności ze Śliwką. Otóż według mnie wiele tracą – Stephanie Plum to szalona, impulsywna, niesamowicie zabawna kobieta, a towarzyszy jej tłum innych kosmicznie zabawnych postaci, z których każda coś od siebie daje, każda jest wyrazista i każda jedyna w swoim rodzaju. Akcja jest szybka i wciągająca, a dialogi między bohaterami sprawiają, że nie można powstrzymać śmiechu. Nie ma takiej drugiej serii jak ta, rozrywka gwarantowana. A co ważne, nie trzeba wcale czytać książek po kolei; myślę, że nawet zaczynając od środka, wszystko się zrozumie, ponieważ autorka nie szczędzi na samym początku informacji wyjaśniających dla tych, którzy zapomnieli albo po prostu nie mieli kontaktu z poprzednimi tomami. „Parszywa dwunastka” to powieść, która od razu poprawia humor; czyta się ją błyskawicznie i zawsze z szerokim uśmiechem na twarzy; trudno się od niej oderwać, ponieważ przygody Steph wciągają niezmiernie. Polecam.