OPIS
Po 35 latach wznawiamy powieść o Warszawie z czasów II wojny światowej, w której fascynacja miastem bliska jest późniejszym dziełom Leopolda Tyrmanda i Tadeusza Konwickiego.
„Miasto niepokonane” to przejmująca powieść o życiu mieszkańców Warszawy w latach 1939-1945. Wrzesień roku 1939, pierwsze bombardowania, pierwsze łapanki, codzienność okupacyjna, powstanie w getcie 1943 r. oraz powstanie warszawskie 1944 r., w końcu wyzwolenie – książka Brandysa, obok dzieł Mirona Białoszewskiego, Aleksandra Kamińskiego i Władysława Szpilmana, to nie tylko bezcenny dokument epoki z życia miasta, ale i literatura najwyższej próby, podtrzymująca legendę Warszawy jako miasta nieujarzmionego i niepokonanego.
Kazimierz Brandys (1916-2000)
Jeden z najwybitniejszych polskich prozaików, eseista i autor scenariuszy filmowych (współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą i Wojciechem Jerzym Hasem). Brat publicysty i pisarza historycznego Mariana Brandysa. Był członkiem redakcji tygodników kulturalnych "Kuźnica" i "Nowa Kultura". Zadebiutował w 1946 roku powieścią "Drewniany koń", w tym samym roku ukazało się "Miasto niepokonane". Od 1946 członek PPR, następnie PZPR, w 1966 r. wystąpił z partii w proteście przeciwko represjom wobec Leszka Kołakowskiego. Od lat siedemdziesiątych związany był z ruchem opozycyjnym. W 1976 roku podpisał tzw. "Memoriał 101" do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, którą powołano w związku z przygotowywaniem pamiętnej ustawy o zmianie konstytucji. Jego najbardziej znane utwory to m.in.: "Samson", "Matka królów", "Wariacje pocztowe", "Jak być kochaną i inne opowiadania". W latach 1970-1971 był wykładowcą literatury słowiańskiej na Sorbonie. W 1993 roku został odznaczony francuskim Orderem Sztuk Pięknych i Literatury. Zmarł w Paryżu, gdzie mieszkał od lat 80-tych.