Świetna książka z genialnym uniwersum – to trzeba przyznać. Największą jej zaletą są wspaniałe pomysły – nie mam tu tylko na myśli rozszczepiania kolorów, tworzenia substancji ze światła, urzędu Lorda Pryzmata, istnienia koloraków i satrapii, które to już same w sobie składają się na doskonałą wizję świata, ale również pomysły na przedstawioną historię, bohaterów i relacje między nimi (nie chcę spoilerować, więc napiszę tylko, iż takie rzeczy spotyka się bardzo rzadko – brawa dla autora, że sobie z nimi poradził). Nie do pominięcia są cechy owych postaci – to nie są płytkie, papierowe kukiełki, a pełnowymiarowe, odczuwające i myślące osoby. Na brak akcji też nie można narzekać, gdyż cały czas coś się dzieje. Autor nieustanie zaskakuje – zdarzało się, iż dochodziło do tego, że czytałam jakiś fragment po raz drugi, gdyż nie mogłam uwierzyć, że to czy tamto się stało. Szczególnie dobra była druga połowa powieści, którą wręcz połknęłam – była wciągająca, ciekawa i zaskakująca, a zakończenie, które zafundował autor… Nie ma co ukrywać, nie próżnował, gdyż na ostatnich stronach dorzucił kilka bardzo zaskakujących wątków, które teraz będą mnie męczyć, dopóki nie przeczytam kontynuacji. Jedyne, co mogę napisać, to: „chcę więcej!”. Polecam. :)