OPIS
Zrodzeni z mroku obawiają się magii oraz wszystkiego, co jest z nią związane. Wierzą jednak, że magię można zabić - znika ona z powierzchni ziemi wraz z magiem, który się nią para. Ale czy uda im się ją pokonać?
Rewelacyjna, trzymająca w napięciu pierwsza część trylogii – przez znawców określana jedną z najlepszych w dziejach fantasy!
* * *
"Szybkie zwroty akcji, mroczne spiski i magiczna walka na śmierć i życie... Początek niezapomnianej przygody ".
Sharon Shinn
"Pasjonuąca powieść, która przeniesie cię w mroczny i niebezpieczny świat".
Lane Robins
Pierwsza część trylogii Alison Sinclair, Zrodzeni z mroku, odpowiada na wiele z pytań, które narosły wokół wątków i łamigłówek. To najbardziej zawiła ze wszystkich części trylogii. Czytelnik poznaje świat widziany oczami przedstawicieli wszystkich trzech magicznych ras żyjących w świecie stworzonym przez autorkę. Czytelnik dowiaduje się między innymi, dlaczego klątwa, którą Imogene rzuciła na Minhorne zdołała przetrwać tak wiele stuleci, dlaczego magia jest tak mocna na dalekich rubieżach i – przede wszystkim – kim są tajemnicze istoty określane mianem zrodzonych z mroku. Wartka akcja przyjmuje nieoczekiwane zwroty i zapewnia zaskakujące rozwiązania skomplikowanych zagadek, które na swojej drodze napotykają bohaterowie znani już od pierwszego tomu tej serii – Balthasar Hearne, jego żona Telmaine oraz baron Ishmael di Studier. Pojawiają się też postaci, o których wcześniej tylko wspominano, co wnosi do powieści powiew świeżości oraz tajemniczości.
Społeczność zrodzonych z ciemności obawia się magii, oraz wszystkiego, co z nią związane. To, co niewytłumaczalne, czego nie da się zmierzyć i opisać za pomocą terminów naukowych budzi podejrzenie. Dlatego też na zrodzonych ze światła, którzy doskonalą swoje zdolności magiczne (głównie po to, by podtrzymywać światło, pozwalające tej rasie przetrwać złowrogą noc) traktuje się podejrzliwie, a wszystkich zrodzonych z ciemności, którzy się parają czarami traktuje się jak wyrzutków. Mimo że tajemne moce da się wykorzystać w sposób pozytywny, niejednokrotnie ratując ludzkie istnienia, lecząc śmiertelne rany i schorzenia, magowie zostali wyrzuceni poza nawias społeczeństwa. Zrodzeni z ciemności uznali, że nauka i technika są od magii znacznie użyteczniejsze, a do tego nie komplikują obrazu świata. Dlatego też z godną podziwu pasją rozwijają te dziedziny nauki, tworząc coraz to nowsze i doskonalsze wynalazki. O magii zaś mówić nie wypada, przynajmniej na salonach.
Zrodzeni z ciemności wierzą, że magię można zabić, że znika ona z powierzchni ziemi wraz z magiem, który się nią para. Właśnie dlatego obdarzoną magicznym talentem lady Telmaine Hearne oskarżono o czarnoksięstwo i skazano na śmierć. W ostatniej chwili na rozkaz księcia Vladimera, Telmaine unika straszliwej śmierci w palących na popiół promieniach słońca. Wraz z innymi wyjętymi spod prawa magami musi udać się na odległe rubieże, gdzie dramatyczną walkę ze zrodzonymi z mroku toczą Ishmael di Studier oraz Balthasar Hearne. Obaj zabiegają o ocalenie od zagłady Minhorne i obu zamieszkujących miasto ras. Ponadto każdy z nich musi stoczyć bitwę z osobistymi lękami i słabościami, starając się przy tym nie ulec szaleństwu i zachować wiarę w to, co dla niego najdroższe i najświętsze.
Balthasara Hearne oczekuje niemiła niespodzianka: oto jego starożytny i szanowany ród ma do czynienia z wrogimi zrodzonymi z mroku istotami: jego rodzony brat Lysander, o którym słuch dawno zaginął i uznano go za zmarłego, przyczynił się bezpośrednio do wydarzeń opisywanych w pierwszym tomie trylogii. Lysander związał się z kobietą zrodzoną z mroku, ta zaś zrodziła mu syna Sebastiana. Sebastian za pomocą magii uwiódł Tercelle Amberley, narzeczoną możnego Ferdenzila Mycene. Omotana przez niego kobieta urodziła bliźnięta obdarzone cechami obu zamieszkujących Minhorne ras – dzieci potrafiły widzieć w ciemnościach, ta zaś nie sprowadzała na nie zguby. Sebastian stara się omotać swego wuja Balthasara, by ten pomógł mu wypełnić jego śmiałe plany.
Zrodzeni z mroku to potomkowie tych samych magów, którzy pomogli arcymistrzyni Imogene rzucić klątwę na ludność Minhorne. Ich szeregi nie są zwarte: dzielą się na dwie, rywalizujące ze sobą frakcje. Na czele jednej z nich stoi szalona Emeya, pałająca pragnieniem podbicia Minhorne. To ona odpowiada za zamordowanie zrodzonego ze światła księcia Isidora, oraz stoi za nieudanym zamachem na Vladimera, księcia zrodzonego z ciemności. Przeciwniczka Emei, Isolde, to młodsza córka arcymistrzyni Imogene, tej samej, która rzuciła klątwę na mieszkańców miasta Minhorne.
Knowania zrodzonych z mroku podkopują z trudem wypracowane kompromisy pozwalające jak dotąd współistnieć obu rasom w pokoju. Wspólny wróg, zagrażający tym, co boją się słońca jak i tym, co bez niego przeżyć nie mogą, zmusza do ściślejszej współpracy i przygotowania do ostatecznej walki. Aby uchronić młodego władcę władającego jej ludem przed niebezpieczeństwem, zrodzona ze światła wojowniczka Floria musi wyruszyć na rubieże, gdzie książę Fejelis został odcięty przez wroga i czeka na posiłki. Balthasar Hearne prowadzi działania wymierzone we wroga, z którym łączą go więzy krwi, a konflikt sumienia i obowiązku wyciska na nim piętno. On sam, jak i baron Ishmael di Studier muszą wykorzystać zmagania i napięcia między dwoma obozami, aby uratować znany im świat przed zagładą, a także uzyskać odpowiedzi na osobiste jak i ogólne kwestie, jak możliwość zniesienia klątwy Imogene oraz przywrócenia zrodzonym ze światła daru widzenia w ciemnościach, a zrodzonym z ciemności wzroku i odporności na promienie słońca.