OPIS
Monografia ukazuje sposoby przyswajania nowożytnych koncepcji astronomicznych w polskiej literaturze barokowej. Podkreślając związki historii literatury i historii nauki, uwzględnia także rolę, jaką w czasach baroku odegrały obrazy kosmosu stworzone w stuleciach poprzedzających rewolucję naukową. Koncentruje się na następujących kręgach problemowych: krytyka fatalizmu astrologicznego; literackie, filozoficzne i naukowe dyskusje na temat związków między pojawianiem się komet a ważnymi wydarzeniami historycznymi; literacka recepcja koncepcji nieskończonego wszechświata i wielości światów zamieszkałych przez istoty żywe, obdarzone zdolnością do myślenia i percepcji zmysłowej; naukowe oraz kulturowe reperkusje odkrycia plam słonecznych.
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
