OPIS
To pierwsza w naszej literaturze fachowej problemowa prezentacja polskiej sztuki ostatniego półwiecza. Autor analizuje najważniejsze, uporządkowane chronologicznie zagadnienia powojennej sztuki jako strukturę dynamiczną, uwikłaną w rozmaite mechanizmy władzy oraz procesy społeczne. Oprócz kontekstu historyczno-politycznego wielką zaletą tej publikacji jest też jej interdyscyplinarność - Piotrowski ujmuje np. teatr Kantora w terminach psychoanalizy Lacana, a manifestacje Borowskiego w kontekście zdiagnozowanej przez Rolanda Barthes'a "śmierci autora".