OPIS
Książka długo zakazana w ZSRR, opublikowana na Zachodzie w 1968 roku.
Sportretowany przez Sołżenicyna szpital to alegoria państwa totalitarnego. Oleg Kostogłotow i inni bohaterowie walczący z rakiem przekonują się, jak bezduszna i obojętna jest ta instytucja powołana do ratowania życia. W obliczu śmierci rozmyślają oni nad sensem egzystencji, samotnością, naturą świata. Kanwą powieści stały się doświadczenia autora, który w 1953 roku po ośmioletnim pobycie w łagrze z wyrokiem dożywotniego zesłania wychodzi na wolność. Jeszcze w obozie przechodzi operację nowotworu. Dwa lata później następuje nawrót choroby i wycieńczony pisarz trafi a do szpitala. Spodziewa się śmierci, jednak choroba ustępuje.