OPIS
Jeden z trzech wielkich tragików urodził się na Salaminie, a pochodził z bogatej ateńskiej rodziny. Otrzymał staranne wykształcenie. Był odludkiem, toteż najchętniej przebywał w swym skalnym mieszkaniu na rodzinnej wyspie, gdzie poświęcał czas na studia i pisanie i gdzie miał prywatną bibliotekę. W 408 lub 407 r. na zawsze opuścił Ateny i udał się na dwór macedońskiego króla Archelaosa do Pelli. Tam umarł, jak głosi legenda, rozszarpany przez sforę psów gończych. Dwukrotnie żonaty, miał trzech synów, a Eurypides młodszy wystawiał po śmierci ojca jego ostatnie sztuki. Twórczość Eurypidesa obejmowała 92 utwory, z których w całości zachowało się 17 tragedii i 1 dramat satyrowy oraz ponad 1000 fragmentów. Tragediopisarz zadebiutował w 455 r., ale pierwszy sukces osiągnął dopiero w roku 441.
Tematy do swoich sztuk czerpał z mitologii, ale twórczo przekształcał mity albo wybierał ich mniej znane wersje. Odheroizował mitycznych bohaterów, bogów poddał osądowi moralnemu, podważał wiarę w boskie pochodzenie instytucji państwowych i norm etyczno-prawnych. Za jedyny miernik wartości człowieka uznał dobro moralne. Potępiał i demaskował wojnę jako totalne zło. Umiejętnie ukazywał psychologiczne motywy działania swoich bohaterów, szczególnie wnikliwie opisując namiętności kobiet.
Nowatorskie podejście Eurypidesa spotkało się z ostrą krytyką współczesnych, którzy zarzucali mu schematyzm prologów i pojawianie się pod koniec sztuki deus ex machina, czyli „boga z maszyny”. Uważany był przez starożytnych za „filozofa sceny” i „najtragiczniejszego z tragików”.
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
