Niestety zawiodłem się. Oczekiwałem głębszej historii o skrzywdzonym człowieku, angażującej lektury o walce o sprawiedliwość, a otrzymałem hagiografię i laurkę. Postacie mają włożone w usta płytkie dialogi, gdzieniegdzie okraszone górnolotnymi hasłami. Czyta się niemal tak źle jak komiksy o jp2. Ale za to graficznie jest wyśmienicie, zarówno rysunki, kolory i kadrowanie to najwyższa półka.

“Wybór” komiksem zaangażowanym z pewnością jest. To komiks faktu, opowiadający o walce o prawo do aborcji we Francji. Skupia się na dziewczynie oskarżonej przez własnego młodocianego oprawcę seksualnego o usunięcie ciąży, ale blisko niej orbituje wspierającą ją matka, a później również organizacja walcząca o prawa kobiet. I to moi drodzy dobry komiks jest. Bardzo zgrabny narracyjnie, totalnie angażujący, z żywymi postaciami. Historia, jakkolwiek ponura, cieszy jednocześnie pewnym ciepłem, solidarnością bohaterek. Wsparcie, jakie oskarżona dziewczyna dostawała od swojej matki, sióstr i tytułowego stowarzyszenia, potrafiło rozczulić nawet moje kamienne serce. (Kogo ja chcę oszukać, ze mnie ciepłe kluchy) O czym mało się mówi, komiks jest naprawdę ślicznie narysowany, ciut cartoonowo i estetycznie, ale też odrobinę brudno i z fantastycznymi, stonowany mi kolorami. Jest też niestety bardzo zero-jedynkowo i jednostronnie w dość przerysowany momentami sposób, i to mój największy zarzut. Trochę na myśl przychodzi filmowa “Barbie”, która nie próbuje za bardzo dyskutować, a raczej deklaruje. Przez co, nawiązując trochę do czwartego pytania z początku posta (wbrew własnym obietnicom, co za hipokryta), rzecz jest raczej skierowana do osób, które przekonywania nie potrzebują, bo raczej nikogo z przeciwnej strony nie przekona. Ale mogę się mylić! Jest to dobra rzecz na wielu płaszczyznach. Ludzka, dosadna, emocjonalna, momentami wstrząsająca i doskonale poprowadzona. Poza wszystkim innym o miłości, nierówności i wsparciu. Kilkukrotne łzy w oczach.