Jestem ich milczeniem autorstwa Jordi Lafebre to komiksowa propozycja wydawnictwa Non Stop comics dla miłośników kryminalnych historii z nutką tajemniczości, czarnego humoru i pewnych głębszych tematów. Gdzie na pierwszy plan wysunięta jest żywiołowa bohaterka z pewnymi osobistymi problemami. Akcja albumu rozgrywa się w słonecznej, tętniącej życiem Barcelonie, która ma jednak swoje pewne mroczne i tajemnicze oblicze. Bohaterką jest tu ekscentryczna Eva, psychiatra zmuszona zawiesić swoją praktykę ze względu na swoje psychologiczne problemy. Ona sama czuje się dobrze, ale w rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Trudno bowiem mówić o zdrowiu psychicznym u kogoś, kto słyszy głosy duchów i z nimi rozmawia. Podczas jednej z sesji ze swoim lekarzem doktorem Llulla, opisuje mu ona swój miniony tydzień. Niezwykle burzliwy czas, w którym wplątała się ona w pewną kryminalną sprawę i wytropiła niebezpiecznego mordercę. Jordi Lafebre serwuje tu odbiorcy naprawdę ciekawy kryminał z wieloma sekretami, mocnymi dialogami i niezwykle złożonymi bohaterami. Żywy i rytmiczny scenariusz, czerpie siłę zarówno z pewnych sprawdzonych gatunkowych wzorów, jak i wyśmienicie scharakteryzowanej obsady, nie pozostawiając nam nawet ułamka czasu na wytchnienie. Toczące się śledztwo przypomina odrobinę historie Agathy Christie, ale z większą ilością niedopowiedzeń. Główna oryginalność albumu przejawia się w jego narracji, która wykorzystuje prowadzoną terapię, jako podstawę do prezentacji wydarzeń z niedawnej przeszłości. Autor zachowuje przy tym jednocześnie doskonałą równowagę pomiędzy treściami kryminalnymi, a pokazaniem psychologicznych problemów Evy. Dzięki temu cała treść nabiera pewnej wieloznaczności i intymności. To z kolei sprawia, że scenariusz może być przez każdego odbierany w troszkę inny sposób. ...

Zmęczył mnie ten komiks; czytałem go na kilka razy. Kreska przyjemna, historia, jakkolwiek kryminalna, utrzymana w formie lekkiej. Bohaterka, choć interesująca, nie przekonała mnie do siebie. Do przeczytania i odsprzedania.

Dziewczyna. Na krawędzi dachu. W trakcie sesji terapeutycznej. Z takiego punktu wyjścia poznajemy Evę, ekscentryczną bohaterkę, która opowiada terapeucie ostatni tydzień swojego życia. Tydzień spędzony głównie na detektywistycznym dochodzeniu wśród pewnej bogatej rodziny. Jest to czysto rozrywkowy, krótki dość komiks, który łapie czytelnika od pierwszych stron. Tajemnicą, gładziutką narracją, cudownie lekką kreską, fascynującą, ciut zbyt pewną siebie protagonistką. I cytatem z Radiohead. No lubię Radiohead. Bardzo. To jeden z najbardziej muzycznych, kreatywnych, świadomych zespołów… dobra, ja nie o tym. Punkt wyjścia intrygi gdzieś tam skojarzył mi się z pierwszym Knives Out: mamy bogatą rodzinę, spotkanie, któremu ma towarzyszyć czytanie testamentu, tajemniczą śmierć jednego z dziedziców. I osobę z zewnątrz próbującą się w tym wszystkim połapać. Narracja jest bardzo przyjemna, konwersacyjna, kilkupoziomowa. Wśród tego mamy luźno wplecione, ale niepozbawione znaczenia tło rodzinne bohaterki. Która, żeby było ciekawiej, dość często rozmawia ze zmarłymi kobietami ze swojej rodziny. Sama intryga kryminalna - wydaje mi się poprawna. Są zwroty akcji, są jakieś stawki. Rzadko takie wątki mnie angażują i tu też się to nie udało, ale bardziej postrzegałem to jako przygodę protagonistki i jej kibicowałem. Wszystko ładnie się zamknęło w zadowalający sposób. Porządny to komiks rozrywkowy, ładnie operujący w kilku ramach: swawolnego śledztwa kryminalnego, wewnętrznych dyskusji protagonistki ze zmarłymi oraz zamykającej to od góry sesji terapeutycznej. Bardzo w porządalu.