Z mojej strony piąteczka, i to mimo nierównej jakościowo szaty graficznej. Przemyślany, fajny komiks, sprawdza się jako SF oparte na charakterach, nie budowie świata - akcja mogłaby być osadzona w szkole z internatem czy obozie wojskowym, a nadal miałaby sens. Czyta się naprawdę dobrze.

„Małpą” prawdopodobnie bym się nie zainteresował, gdyby nie bardzo sympatyczne spotkanie z autorką podczas @mfkig, gdzie czuć było ogromną pasję, pomysł, a jednocześnie skromność połączoną z metodycznością. Debiutantka bardzo ciekawie opowiadała o złożonym procesie powstawania tej historii i zachęciła mnie do konfrontacji. A poza tym zawsze chciałem być małpą. Małpy są spoko. Czemu bym się komiksem nie zainteresował, pytacie? Otóż kreska mnie mocno odstręczała. I prawda to, to bardzo współczesna kreska, zbyt sterylna, zbyt komputerowa, poprawna żeby prowadzić historię, ale daleka od czegoś co by mnie zachwyciło. Na żywo na szczęście komiks prezentuje się lepiej niż na przykładowych stronach, głównie dzięki stonowanym dość kolorom. O co chodzi? Asash rozpoczyna tu historię science fiction, która z góry planowana jest na kilka tomów. To rozrywkowa, przygodowa historia, opierająca się na nierównych relacjach między mieszkańcami różnych podbitych przez ludzkość zakątków galaktyki, zahaczająca toteż o wątki nierówności społecznych i ksenofobii (choć nie dominują one nad samą fabułą). Jest młodzieżowo, bardzo edgy, miejscami erotycznie, dość dosłownie. Najbardziej podobała mi się sprawność i przejrzystość w prowadzeniu tej historii, pewna kameralność stawek oraz zaczątek kreacji tego świata, kojarzącego mi się trochę z Expanse. Zawiódł mnie nieciekawy główny bohater, zbyt radykalne i mało wiarygodne zmiany tonu historii (choć jest w tym pewna świeżość i element zaskoczenia), pewna odczuwalna sztuczność. I poniższy dialog: „- Co powiesz na szybką lekcję latania? - Mogę zacząć od przelecenia twojej starej?”. Jest okej. Narracja jest zazwyczaj bardzo zgrabnie prowadzona, pomysł na uniwersum solidny, są emocje i pewna wyrazistość, a jako debiut komiks robi wrażenie rytmem i poczuciem wyższego celu i planu. Ale nie udało mi się uwierzyć w tę historię.