Także my, Polacy możemy pochwalić się niejedną ciekawą powieścią czy komiksem napisanymi w tym gatunku. Świetnym przykładem tego drugiego jest najnowsza pozycja wydawnictwa NAGLE!, zatytułowana Futuro Darko. Co prawda, akcja komiksu toczy się w Stanach Zjednoczonych Ameryki w odległej przyszłości (2124 r.), ale są tu pewne nawiązania do naszego „potężnego” narodu, których po przeczytaniu pierwszych stron raczej byście się nie spodziewali. Futuro Darko Krzysztofa Nowaka nie jest historią jednego bohatera, lecz zbiorem opowieści, które dają nam szerszy obraz zupełnie innej niż nam współczesna rzeczywistości. Po nuklearnym konflikcie świat uległ zmianie. Na kartach komiksu, którego akcja toczy się w stanie Idaho, a przede wszystkim w Atomic City, dostrzegamy pustkowia ze zniszczonymi i porzuconymi budynkami, jakby pozbawione życia. Życie jednak dalej się tutaj toczy, ale w zgodzie z zupełnie nowymi prawami i zwyczajami. Mamy tutaj bowiem zabójcze gangi, łowców nagród, ludożercze mutanty czy zbuntowane roboty. Każdy walczy tutaj o życie. Niektórzy w związku ze swoją pracą, inni po prostu, próbując wiązać koniec z końcem, nigdy nie wiedząc co czeka ich następnego dnia. Futuro Darko zabiera nas do niezwykle klimatycznego świata. To trochę takie bardziej ucywilizowane niż w Mad Max pustkowie, choć równie zabójcze. Mamy tutaj jednak więcej technologii, a tym samym także możliwości. Całość nie wygląda jednak realistycznie, lecz przedstawiona jest w krzywym zwierciadle autora. Twórca pełnymi garściami czerpie ze znanych motywów sci-fi. Postapokaliptyczny krajobraz, roboty, potwory, nowoczesne technologie, zabójcze wyścigi, to tylko kilka z nich. Jednocześnie, czujemy tutaj pewien powiew świeżości. Historie, choć proste, to sprawiają wrażenie oryginalnych. Są wciągające, momentami zabawne, a niekiedy naprawdę brutalne. Znalazło się tu miejsce na tak fajne pomysły jak zespół rockowy, którego perkusista jest poszukiwanym przez gang robotem Niezwykle spodobał mi się fakt włączenia do fabuły polskiego wątku w postaci wrocławskich zakładów elektronicznych ElWro, które we współpracy z koncernem Stomil opracowały poduszki grawitacyjne, co wpłynęło na nową rewolucję przemysłową i pokazało siłę polskiej myśli technicznej. To w połączeniu ze świetnymi ilustracjami, które choć często wypełnione pustką, zawsze pełne są szczegółowo rozrysowanych elementów, czyni Futuro Darko niezwykle miłą dla oka i naszej wyobraźni lekturą.

Przenosimy się ponad 100 lat w przyszłość do Stanów Zjednoczonych Ameryki. USA po wielkiej wojnie zupełnie nie przypomina mlekiem i miodem płynącego państwa, jakie byśmy sobie wyobrażali. I już to jest pierwszym plusem komiksu, gdyż przenosi nas w oryginalne i ciekawe otoczenie, w którym czeka nas coś niespodziewanego. Choć Futuro Darko to zbiór różnych postaci i historii, to całość świetnie się zazębia, tworząc interesującą wizję spod znaku sci-fi. Pierwszą rzeczą, jaka rzuca nam się w oczy i stanowi o sile komiksowego debiutu Krzysztofa Nowaka są ilustracje. Z jednej strony jest w nich pewna skromność, bo w Atomic City oraz jego okolicach, gdzie rozgrywa się akcja tej historii, dominują pustkowia, opuszczone i zniszczone tereny. Z drugiej, dostrzegamy niezwykłe przywiązanie do detali i zachwycamy się różnymi szczegółami, które występują w tle. Chłoniemy całość, bo ta nadaje fabule niezwykłego klimatu. W Futuro Darko zobaczymy zabójcze wyścigi, łowców nagród czy robota-urzędnika, który obecnie jest perkusistą. Znajome motywy mieszają się z oryginalnymi pomysłami autora. Nie przypadkiem pojawiają się tutaj wrocławskie zakłady elektroniczne oraz koncern Stomil. Firmy są twórcami przełomowych poduszek grawitacyjnych. Odcisnęły swoje piętno na rynku, także w Stanach Zjednoczonych! Nie sposób nie docenić tej pomysłowości, humoru i w ogóle talentu Nowaka. Właściwie jedyną wadą, jaką część czytelników może dostrzec w komiksie, jest fakt, że nie opowiada on żadnej spójnej historii. Nie śledzimy losów konkretnego bohatera, lecz raczej poznajemy ten nietypowy świat oraz różne wydarzenia, które mają w nim miejsce. Doświadczamy ich razem z różnymi postaciami. Czy jest to młody mechanik, czy wspomniany robot perkusista, w obronie którego stają jego kumple z zespołu. Chciałoby się poznać bohaterów lepiej, bo nie ma tu wiele czasu, by nawiązać z nimi głębszą więź...

Scenariusz, postacie, świat i pojazdy. Wszystko wspaniałe. A rysunki mówią same za siebie

Komiks nieprzegadany, nieprzekombinowany, z pięknymi planszami o twardym życiu twardych facetów. Ma klimat jak cholera.