Rick Remender znany jest ze swoich mocnych, wciągających i prowokujących do myślenia historii. Teraz za sprawą wydawnictwa Lost in Time mamy okazję sprawdzić kolejne jego dzieło, którym jest seria Ofiarnicy. Jest to tytuł, który łączy w sobie elementy kilku gatunków, tworząc unikalny, mroczny świat pełen symboliki. Rick Remender w Ofiarnicy tom 1 zabiera nas do fantazyjnego świata zwanego Jutro. Jest to kraina żyjąca w wielkiej harmonii, o którą dba pięć rodzin. Utrzymanie takiego porządku wymaga jednak naprawdę wielkiego poświęcenia. Każda z rodzin musi bowiem składać ofiarę, którą jest jedno z dzieci. Kiedy nadchodzi czas kolejnej zapłaty, dwójka młodych ludzi – syn, który ma zostać ofiarowany, oraz córka zamożnej rodziny – postanawiają przeciwstawić się temu porządkowi. Ich kruchy sojusz staje się iskrą buntu, który może zmienić oblicze świata i panujących w nim praw. Remender znany jest z umiejętności tworzenia złożonych ciekawych światów, wielowymiarowych postaci, a także z budowania intensywnej atmosfery. Wszystko to można znaleźć w albumie Ofiarnicy tom 1, który mocno wciąga czytelnika już od pierwszych swoich kadrów. Zasługą tego jest nie tylko ciekawy pomysł na fabułę, ale również przemyślana narracja, w której nie brakuje momentów dramatycznych oraz wartkiej akcji. Ofiarnicy to nie tylko widowiskowa dawka fantastyki, ale również głęboka refleksja nad naturą ofiary, poświęcenia i ludzkiej moralności. Remender stawia pytania o granice, do których jesteśmy w stanie się posunąć, aby chronić swoich bliskich, oraz o cenę, jaką jesteśmy gotowi zapłacić za przetrwanie. W opowieści tej można dostrzec echa mitów, religii oraz współczesnych problemów społecznych, co czyni ją niezwykle uniwersalną i ponadczasową...

Z Rickiem Remenderem się całkiem nieźle zakolegowałem. Jego „Tokyo Ghost” był dokładnie tym, czego oczekiwałem - rozrywką na cholernie wysokim poziomie, toteż „Ofiarnicy” zainteresowali mnie na wejściu. Autorskie dark fantasy? Bardzo proszę. No i po pierwszym tomie przyznaję: jest nieźle. Ponuro, brutalnie i oryginalnie. Mamy świat zamieszkany przez mniej lub bardziej człekokształtne istoty, którego mieszkańcy raz na jakieś dwadzieścia lat mają obowiązek oddawania jednego dziecka w ramach ofiary. W nagrodę żyją względnie spokojnie i umiarkowanie szczęśliwie. Jak się można spodziewać, akcja komiksu rozpoczyna się w momencie „zbiorów”. Mamy możliwość śledzić poświęconego w ten sposób chłopca, ale też obserwujemy akcję z drugiej perspektywy: „bóstw” czekających na owoce zbiorów, co bardzo wzbogaca narrację i dodaję kontekstualnej głębi świtowi przedstawionemu. Świat i zasady nim rządzące są szczerze fascynujące. Trochę za to właśnie pokochałem fantasy jako dzieciak: nie mamy tu do czynienia z kopią tego, co już znane w tym gatunku. W końcu fantasy nie powinno chodzić utartymi ścieżkami. Powinno zaskakiwać, urzekać, pobudzać wyobraźnię. Dziwić. Nie jest idealnie, żeby nie było. Postaci są dość jednowymiarowe, ich motywację pozostawiają trochę do życzenia, a akcja czasem popychana jest do przodu ciut na siłę, w wyniku przypadku. Jest poczucie pewnej prologowości, wstępu do właściwej historii. Ale świat mnie kupił, szczególnie narysowany tak fenomenalną kreską. Szczegółową, kolorową, acz klimatyczną. Bardzo plastyczną i angażującą. Póki co dobry start, idę w to dalej!