Jak bardzo mało jest publikacji, które w tak oczywisty i otwarty sposób mówią (tzn. ich autorzy o tym mówią/piszą) o depresji, o zaburzeniach w spektrum autyzmu, zdrowiu psychicznym czy też o odpowiedzialności nas jako rodziców względem naszych dzieci. I jaki mamy na nie wpływ, kiedy nawet nie staramy się ich zrozumieć. "Psu z gardła" jest z kolei zbiorem krótkich historii. Cytując autorkę "Poruszam w nich tematy depresji, zdrowia psychicznego, autyzmu i przede wszystkim żartuję sama z siebie". Tak, humor widać, humor prześmiewczy, z przekąsem ale też z dystansem do własnej osoby, który to humor niesamowicie szanuję. Bo trzeba mieć odwagę i byś samokrytycznym i mieć świadomość własnego jestestwa aby móc tak samemu o sobie żartować. W książeczce tej (książeczce bo format malutki, podręczny, przyjemny) zapoznamy się z dziesiątkami krótkich historii. Wiecie co jest najpiękniejsze? To jest swoista instrukcja do rozumienia/zrozumienia osób w depresji, w spektrum autyzmu czy z problemami psychicznymi. Wiecie ile można dzięki tym kilku obrazkom na każdej stronie zrozumieć? Proste dialogi, wspaniale trafiające do naszej świadomości i chwytające za serce. Momentami, łza kręci się w oku. Momentami uśmiechamy się pod nosem. Lecz znów wspomnę. Pani Kasia przede wszystkim w swoich utworach UCZY i UŚWIADAMIA. Takich pozycji na rynku ze świecą szukać.