Wielki Bedu, ale niestety to już nie jest poziom Hugo. Rysunkom daleko do dawnego mistrzostwa, bardzo sztuczne, brak tej magii i lekkości znanej z Hugo. Niby to samo uniwersum , ale mnie nie przekonuje. Kilka dobrych fragmentów . Daję 4 gwiazdki ze względu na sentyment dla mistrza. Przeczytać można, ale czar gdzieś się rozmył.

Komiks jest dobry. Rysunki są inne niż w Hugo, ale są nawet dobre, mimo, że są może trochę jakby uproszczone. Może końcówka jest nieco schematyczna.

W pierwszej chwili pomyślałem że to nie poziom Hugo, ale też poprzeczka zawieszona jest wysoko. Najbardziej przeszkadza mi dziwna księżniczka, jej oczy, twarz ... Kreska nie jest słabsza niż w Hugo, jest ostrzejsza bardziej z charakterem. Nie ma aż takiej ilości i jakości ciekawych magicznych postaci. Kolory też są zdecydowanie lepsze niż w Hugo, ale Hugo mam w pierwszych wydaniach na papierze offsetowym, więc może tylko takie wrażenie. Mam 50 lat ale to komiks dla dzieci w każdym wieku. Ponieważ pojawił się nowy Hugo w integralu to też go kupię bo nie mam ostatniego albumu - chyba nie był wydany. Na pewno brak tu takiego humoru jak w Hugo - ale czytałem Hugo lata temu

Smocza krew przenosi nas do fantazyjnego królestwa Ergwad, gdzie król Arthmel wydał właśnie swoje ostatnie tchnienie. Książe Oghor niespecjalnie opłakuje ojca, oczami wyobraźni już widząc siebie na królewskim tronie. Na drodze do jego celu pojawia się jednak dość poważny problem, którym jest jego siostra Helia. Preparuje on więc dowody na to, że za pomocą magicznego kamienia przywołała ona smoka zagrażającego całemu królestwu. Księżniczka musi więc uciekać z zamku, zanim zostanie osadzona w lochach. Nie ma ona jednak zamiaru się łatwo poddać i zrobi ona wszystko, aby tylko ocalić swój lud. Bédu od pierwszej strony serwuje nam tu dosyć typową opowieść fantasy z magią i potworami w tle. Porównywanie tego dzieła z „wielkością” Hugo nie ma większego sensu, zresztą byłoby dla komiksu nader krzywdzące. Stawiając bezpośrednio obok siebie oba tytuły, Smocza krew wypada bowiem dosyć słabo. Nie jest to jednak zła pozycja, a całość śmiało można określić mianem poprawnego średniaka. Fabuła jest tu dość przewidywalna, ale to nie przeszkadza w czerpaniu przyjemności z lektury. Autor umiejętnie buduje napięcie i nawet kilkukrotnie zaskakuje on czytelnika pewnymi zwrotami akcji. Nie brakuje tutaj również odpowiedniej dawki fantazyjnej widowiskowości, odrobiny przyjemnego humoru i dosyć wyrazistych bohaterów (księżniczka). Postacie mogłyby błyszczeć tu jeszcze bardziej, gdyby nie sporo płaskich dialogów...