W odległej przyszłości (rok 4040) naukowcy odkryli przejście do nieznanego równoległego wymiaru. Żądza wiedzy i zwykła ludzka ciekawość pchnęła ich również do próby zbadania tego miejsca. Nie wszystko jednak poszło tak, jak było zakładane. Ekspedycja badawcza utknęła bowiem w nieznanym świecie bez możliwości powrotu. Wśród odkrywców byli Jacob i Elena Armlenowie, którzy w naszej rzeczywistości pozostawili córkę Adley. To właśnie ona jest jedyną szansą dla uwięzionych odkrywców. Wyrusza więc ona na niebezpieczną misję, w której towarzyszy jej inteligentny robot Staden. Ta dwójka zabiera czytelnika w podróż do niesamowitego świata o zmiennej strukturze, gdzie widziana rzeczywistość bywa ulotna. Most Heksagon to debiut Richarda Blake’a w segmencie science fiction i to na dodatek debiut oszałamiający. Nic więc dziwnego, że komiks zyskał na zachodzie takie uznanie. Mamy tu bowiem do czynienia z pozycją, po którą obowiązkowo powinni sięgnąć miłośnicy spektakularnego, niejednoznacznego i tajemniczego sci-fi. Wspomniana spektakularność albumu nie oznacza jednak dynamicznej treści. Dobra fantastyka naukowa wcale bowiem nie musi opierać się na akcji. Najlepsze projekty sci-fi (a takim właśnie jest recenzowany tytuł) dużą uwagę skupiają na ekspozycji świata, jego niezwykłości i eksploracji przy jednoczesnym ciągłym zachowywaniu pewnej tajemniczości. Dzięki temu czytelnik daje się porwać historii, a ciekawość napędza go do przewracania kolejnych stron. Inspirację do stworzenia właśnie takiego wszechświata autor czerpał z różnych tytułów, co zaowocowało unikalną mieszanką elementów. Sprawia to, że z jednej strony poznawany świat wydaje się nam trochę znajomy, z drugiej zaś jest w nim coś unikalnego i zaskakującego. Duża w tym również zasługa samych bohaterów, którzy mocno się wyróżniają, zapadają w pamięci czytelnika i przy okazji stanowią doskonałe dopełnienie otoczenia. Jedynym element scenariusza, do którego można mieć pewne zastrzeżenia są dialogi. Dużo tu uproszczonego techno-bełkotu czy naturalistycznej mowy, która nie zawsze potrafi odpowiednio pchnąć fabułę do przodu i czasem zupełnie niepotrzebnie ją wstrzymuje....

W zasadzie dwie i pół gwiazdki. Czyta się dobrze i szybko i nic po tym fakcie nie pozostaje. Rysunki przyzwoite, treść ok, ale fajerwerków nie ma w żadnym momencie.

Fabuła oparta na dość oryginalnym, intrygującym pomyśle. Scenariusz sprawny, logiczny, kreska - dla mnie ok, ale to już indywidualna sprawa. Cała akcja rozgrywa się ponad 2000 do przodu, i tylko dlatego nie dałem 5 gwiazdek, gdyż w wizji autora ta odległa rzeczywistość jest nazbyt podobna do naszej. Wyobrażam sobie, że, patrząc na dotychczasowe tempo rozwoju naszej cywilizacji, ta historia mogła się wydarzyć za 50 czy sto lat, a nie za dwa tysiąclecia. Nie ma nowych zjawisk, nowych pojęć, urządzeń ... jest tylko to co już znamy, tylko nieco udoskonalone. No chyba, że po drodze zdarzyła się jakaś katastrofa, która zamroziła rozwój... Jednak jak na razie nic na to nie wskazuje. Tak, czy siak, jestem bardzo ciekaw jak ta opowieść rozwinie się w kolejnych częściach.