Mamy „Kaczki” po polsku. Sporo nagród zgarnął ten komiks – albo, jeśli wolicie określenie, powieść graficzna, bo całkiem spora to cegiełka – w tym Eisnera i Harveya, czyli najważniejsze w amerykańskiej branży komiksowej, więc pewnie niejeden czytelnik czekał. No a czekać było warto. Kate Beaton w swojej liczącej niemal czterysta pięćdziesiąt stron autobiografii zabiera nas w intrygującą podróż po dwóch latach ze swojego życia – latach ciężkich, pełnych doświadczenia i jak widać, mających znaczący wpływ na jej dalsze życie.

Powieść autobiograficzna. Czytelnikom 'Lżejsza od swojego cienia' tytuł powinien się spodobać.

Kate Beaton, autorka znana na zachodzie z humorystycznych komiksów historycznych, w swoim dziele Kaczki: Dwa lata na piaskach, dostarcza czytelnikowi zupełnie nowej formy rozrywki. Album ten jest bowiem intymnym i bolesnym graficznym pamiętnikiem, który opowiada o dwóch latach spędzonych przez autorkę w Kanadyjskiej Albercie, gdzie każdy dzień naznaczony był ciężką pracą. W życiu każdego młodego człowieka przychodzi taki moment, że musi on opuścić szczęśliwe i bezpieczne „gniazdo”. Tak też było w przypadku autorki recenzowanego dzieła, która zmuszona była opuścić wyspę Nową Szkocję i wyruszyć na zachód w poszukiwaniu pracy. Kredyt studencki przecież sam się nie spłaci. Kate podobnie jak wielu młodych ludzi (zwłaszcza mężczyzn) z przeróżnych prowincji Kanady wyrusza do Alberty, aby ciężko pracować przy wydobyciu piasków roponośnych. Miejsce to pozwala jej odkryć niezwykle toksyczne (pod wieloma względami) środowisko. Niebezpieczne dla planety, dla organizmów pracowników, dla lokalnej ludności zmuszonej pić skażoną wodę oraz nielicznych kobiet, które zdecydowały się zapuścić do odciętego od cywilizacji miejsca zdominowanego przez mężczyzn. Kaczki to nie tylko opowieść o pracy w trudnych warunkach, ale przede wszystkim o zderzeniu z szarą i groźną rzeczywistością. Realiami, w których empatia i człowiek, są często marginalizowane na rzecz zysków i przetrwania...