W Polsce brakowało nam komiksów o autyzmie. Więc teraz mamy, taki podany z pierwszej ręki, bo z perspektywy autorki w spektrum autyzmu się mieszczącej. Nie jest to więc, jak uprzedza nas sama twórczyni, rzecz zrobiona przez psychologa czy psychiatrę, nie jest to przekrój przez różne aspekty, typy i cokolwiek w temacie przyjdzie Wam jeszcze do głowy, a po prostu zapis prywatnych doświadczeń. I całkiem niezłe to dzieło, dla zainteresowanych tematem także po prostu ważne, ale dla mnie, szczególnie od strony graficznej, nie do końca spełnione.

Forma - oszczędna, ale nie prymitywna. Treść - syntetyczna, zróżnicowana tematycznie, przejrzysta, odkrywcza, dowcipna.

Czytając wszystkie zachwyty nad tym komiksem spodziewałam się, że jako matka nastolatki w spektrum znajdę coś dla siebie i dla niej. Mam niestety wrażenie, że temat autyzmu jest wymówką do tego, żeby autorka mogła rozprawiać głównie o sobie. I niestety nie ma w swojej historii za wiele do zaoferowania. Reklamowany jako pierwszy polski komiks o autyzmie wogóle nie spełnia (a może to było błędne założenie z mojej strony) swojej edukacyjnej roli. Spore rozczarowanie.

Glowne pytanie jakie pojawia sie w mojej glowie po lekturze zamaskowanej to, co kultura gniewu obiecuje recenzentom za pochlebne teksty o takich cudacznych komiksach, albo jakie ma na nich haki. Smiech na sali, nie polecam.

To bardzo osobista historia i faktycznie dużo jest w niej autorki ale chyba trzeba się tego spodziewać jeśli podtytuł to "z pamiętnika autystki". Według mnie jest to historia którą warto poznać. Nie jest to kompendium na temat autyzmu ale historia która pozwala chociaż w pewnym stopniu poznać perspektywę osoby w spektrum. A śmiechem na sali to są takie komentarze jak ten wcześniej - Oczywiście że jeśli coś się komuś nie spodobało a innym się podoba to znaczy że wydawnictwo przekupuje albo zastrasza ludzi... Śmiechem na sali są osoby które uważają się za pępek świata. Taka 'recenzja' jest bezwartościowa - autor nie potrafi uczyć żadnego sensownego argumentu poza próbą zabłyśnięcia kąśliwym komentarzem. Ta recenzja bardzo mocno sugeruje że może wcale nie rozumiał co czytał. Komiks nie musi się wszystkim podobać (nie ma takiej rzeczy która by się wszystkim podobała) ale złośliwe komentarze o przekupywaniu recenzentów są równie śmieszne i żałosne jak ich autor.