Nigdy nie przepadałem za komiksami Lachowicza. W sumie niewiele ich czytałem, głównie w „Produkcie”, ale nawet to niewiele wystarczyło, bym pewnie je omijał, gdyby w sumie nie było ich tak niewiele, a na dodatek w większości niemal pozbawione były tekstów. Więc czyjego, jak czyjego powrotu polskich komiksiarzy z tamtych lata, ale Lachowicza nie oczekiwałem. I na pewno też się nie spodziewałem, bo jakoś tak cicho bardzo o nim było, a tu nagle wyskoczył. I to z czopkiem, który na dodatek łączy w sobie wszystkie najważniejsze jego dotychczasowe serie i… Nieźle jest, absurdalnie, ale nadal to nie do końca moja bajka, choć od czasów, kiedy rysował „Człowieka-Parówkę” czy „Grand bandę” nieco się poprawił, a kolor mu służy.