To chyba mój najbardziej ulubiony z komiksów Gipiego. Przez jakiś czas walczył o pierwsze miejsce z "Wyjątkowymi chwilami ze sztucznymi brawami", ale ostatecznie wygrał. Ma oryginalną formę, jak gdyby szkicownika, który od czasu do czasu przechodzi w sprawnie namalowaną opowieść o piratach. Jest pełen nieoczywistego humoru i od czasu do czasu zaskakuje nawet takiego czytelnika, który na obcowaniu z komiksami spędził już kilkadziesiąt lat. Komiks jest obyczajowy, osobisty i autotematyczny, co oznacza, że jest nie dla każdego. Ale i tak szczerze polecam.

Po prostu. Żeby go wyszukać w Gildii, nie można ot tak wpisać MŻKN. Trzeba wstukać cały podtytuł. A poza tym, to komiks pociąga uwagę, wiedzie ją do ostatniej strony poprzez litanię traum i życiowych upadków, by na koniec zrobić plot twist. I jest radośnie, na papierze z bloku technicznego. Brawa za tłumaczenie; świetne.