Za komiks odpowiedzialna jest dwójka – Christopher Cantwell (scenariusz) i German Garcia (rysunki). Panowie zabierają nas w podróż do świata fantasy. W pierwszej chwili wydaje się on być znajomy. Jest bardzo schematyczny, stereotypowy i przesłodzony. Tak jest jednak tylko na wstępie, w którym wspomniani twórcy posłużyli się historią o śpiącej królewnie. Jednakże, gdy przystojny bohater postanawia nie całować księżniczki Róży i nie wybudzać jej ze snu, fabuła zaczyna podążać w bardzo zaskakującym, niedającym się przewidzieć kierunku. Po 100 latach tytułowa bohaterka wybudza się ze snu, choć obudzić miał ją pocałunek miłości. Tak jednak nie jest i w tajemniczych okolicznościach dziewczyna budzi się w zupełnie nowych dla siebie realiach. Jak się wkrótce przekonujemy, są one zaskakująco brutalne, wulgarne i kontrastują ze słodkim i niewinnym stylem dotychczasowej księżniczki. To bardzo fajny i zaskakujący kontrast, na który zdecydowali się twórcy komiksów Róża tom 1. Choć z czasem autorzy podążają nieco utartą ścieżką, kompletując nietypową grupkę bohaterów – Róża, wiedźma i wojowniczka – to nie popadają w schematyczność. Historia księżniczki, próbującej odnaleźć się we wrogim sobie świecie dobrze się broni. W szczególności w pamięć zapadają dialogi, w których nie brakuje dawki wulgaryzmów, chamstwa, nieokrzesania. Krasnale nie są tak miłe, jak by to przedstawiały bajki, a samo głoszenie, że jest się następczynią tronu, nie otwiera dziewczynie wszystkich drzwi. Jeśli chodzi o to jak Róża tom 1 prezentuje się wizualnie, to odniosłem wrażenie, że odpowiedzialny za ilustracje German Garcia wpisał historię w pewien oniryczny styl, nawiązujący do punktu wyjścia komiksu. Barwy często wydają się delikatne, trochę tak jakbyśmy śnili lub byli świadkami snu. Jednocześnie, ten styl skojarzył mi się z innymi tytułami fantasy, choćby z jakiś czas temu czytanym przeze mnie Dungeons and Dragons Zaćmione życzenie. Przede wszystkim trzeba podkreślić doskonałe wyczucie, grę kolorów oraz świetnie rozplanowane kadry.....